Foto elke dag UMR 327: DROOM

Half acht in de ochtend, het is nog hartstikke donker. De regen klettert af en toe op het trottoir dat het rode licht van de Rembrandtcorner spiegelt alsof het een hoerenkast is. Twee honden worden uitgelaten, eentje is door de lens gevangen, de ander ontnapte de dans. Pointilisme uit noodzaak, voor flits is dit rood te intiem. Half acht ’s ochtends, stiltegebied, nog, rustig aan, siga siga.
Wel op tijd, te vroeg, niets overhaasten, kijken, niet gezien worden. De man gaat zijn gang, de vroege fietser tornt tegen de wind in met een zwalkende paraplu. Zo meteen houdt het op, ik moet naar buiten. Toch maar de plu mee, voor die tien meter. De rest is overdekt. Luxe? Weet ik niet, een frisse bui doet wonderen. Vooral in de ochtend, als de slaap nog niet geweken is.
Vier uur later, weer thuis. De slaap is geweken, maar niet helemaal. Beetje dromerig vandaag, rare telefoontjes. Slappe lach zelfs. Ja je zal maar Nellie heten en op Nellestein werken. Jan Jansen, dat gaat nog, daar raak je aan gewend.
Nou, tabé.
viktorrené