Foto elke dag UMR 318: Positief

Lekker terrasje, dat is een van de voordelen van de opwarming vind ik, nou nog een terrasje pikken.
Maar dat kan helemaal niet, het terras is toch weg.
We zitten hier anders wél.
Dat komt door die vent die uit het raam hangt daar boven, kijk maar niet.
Dus we zitten hier wel en we zitten hier niet?
Ja, we zijn virtueel aanwezig.
O.
Prima schaduwplekje trouwens. Maar toch loopt het zweet me nog in straaltjes omlaag.
En dan te bedenken dat het november is. Vroeger had je novemberstormen.
Kon je dit niet doen.
Misschien komen ze nog gisteren, of eergisteren, of de dag ervoor.
Maybe.
Wat zijn er weinig mensen hè, beetje ongezellig.
Misschien is er voetbal op TV of zo.
Kweenie. Ik hou niet van voetbal.
Ben je gek, jij keek toch altijd, toen je vijf was al.
Dat is al een tijdje geleden mam, ik ben vijfendertig. Leuk jasje heb je trouwens aan, heb ik een das van. Is het niet te heet trouwens?
Ja, maar ik heb er niks onder aan, dus…
Mams toch, je leert het ook nooit!
Toch is er iets aan de hand hoor, zo weinig mensen op het terras, niet normaal toch?
Misschien omdat we virtueel zijn. Misschien zit het wel vol en zien we de andere mensen niet.
Je zou er nog een depressie van krijgen!
Nou dát lijkt me sterk, met de hoeveelheden Prozac die jij slikt.
Ja daar heb jij weer gelijk aan: voor mij schijnt de zon altijd, het hele jaar door.
O, wat is het leven mooi!
Je hebt gelijk jongen, als je overal het positieve maar van in blijft zien. Dat heb ik je ook altijd geleerd.
Ja, je was echt een voorbeeld voor ons, altijd vrolijk, vooral toen pa bij je wegliep.
Ja, toen was ik echt blij.
Leeft hij nog eigenlijk?
Weet ik niet, voor mij in ieder geval niet meer.
Nou, ik stap weer eens op.
Heb je al wat met de Kerst?
Zit je weer alleen dan?
Ja, geeft niet hoor, maar ik dacht….
Nee, ik ben het land uit.
O, nou zalig Kerstfeest dan maar vast.
Ja jij ook mam, zalig Kerstfeest, en een goed uiteinde.
Dankjewel schat.

Viktorrené

PS: Dit gesprekje ving ik dinsdag 31 oktober op.