Foto elke dag UMR 299: Tante Aal

Dit is ze dus, tante Aal, dik over de tachtig. Een collega van mij groette haar laatst toen ze ons voorbij liep. Ze was volgens hem het icoon van de Zeedijk, wereldberoemd in de Nieuwmarktbuurt en een stukkie daarbuiten. Ik had haar wel eens gezien maar wist niet dat ze tante Aal heette. Toen ik een jaar of wat geleden per ongeluk langs de toespraken kwam die gehouden werden ter gelegenheid van de opening van het politiebureau in de Beursstraat, stond zij er pontificaal bij, werd toegesproken en moest ook zelf een paar woorden zeggen. Ik heb haar toen nog gefotografeerd. Toen ik mijn collega vroeg waaróm ze nou zo beroemd was wist hij het werkelijk niet.
Eergisteren kwam ik in een kroegje op de Zeedijk waar ik de laatste tijd af en toe binnenwip, en daar bleek zij een vaste kruk te hebben, i.t.t. de andere krukken in felle kleuren beschilderd. Ik raakte daar in gesprek met een vaste klant en toen kwam juist tante Aal binnen. Haar kruk, die natuurlijk bezet was, werd meteen vrijgemaakt, iedereen was kennelijk op de hoogte. Toen ik aan mijn gesprekspartner vroeg waarom tante Aal nou zo beroemd geworden was, zei hij dat dat kwam omdat ze al zo lang op de Zeedijk woonde. Ik vroeg wat ze dan vroeger gedaan had, het kan toch niet dat ze alleen daarom zo beroemd is, ze zal toch op zijn minst wel een bekende hoerenkast gedreven hebben of zoiets. Nee dus. Ze woonde en woont wel nog steeds boven het Mandje. Dat is de oudste nichtenkroeg van Amsterdam, en misschien wel ter wereld. De uitbaatster, Bet van Beeren, is, althans voor mij, wél een begrip.
Hij vertelde dat ze altijd zei dat ze zich nooit van de Zeedijk heeft laten wegjagen, niet door de Duitsers, niet door de junks, nooit.
Tante Aal, de mascotte van de Zeedijk.
Morgen mijn 300ste dag, ik ga er iets van maken.
Groetekus
viktor