Foto elke dag UMR 292: Burengerucht

Mijn buren zijn uit elkaar. Niet dat ik nou veel contact met ze had, dat bleef beperkt tot een praatje op de galerij, maar zoiets heeft toch consequenties. Ik hoorde het pas een week voordat de vrouwelijke helft van het stel, kinderloos en geen muziekinstrument bespelend, daadwerkelijk verhuisde: vandaag dus. De foto is van de verhuizers die even een pauzesigaretje roken, en dan natuurlijk meteen gaan bellen. Met wie? Zie foto beneden. Overigens had ik bij het fotograferen wel erg veel geluk vandaag: de zon scheen via een ruit precies op hun sigaretten. Maar dit terzijde.
Ze wo(o)n(d)en in een maisonnette met zes (6 !!) kamers en een terras dat zowat het hele plafond van mijn woning beslaat. Dat is dus bijna 40 vierkante meter, want meer meters heb ik niet met mijn kleine tweekamerwoning. Het is hier sociale woningbouw, dus de vorige bewoners hadden voor een heel betaalbare huur een grote woning: het was een Surinaams gezin bestaande uit tien personen, aanhang meegerekend. Als moeder van huis was kon het er aardig spoken. Toen ze vertrokken naar Almere sprong ik een gat in de lucht toen ik hoorde dat er slechts twee hardwerkende dertigers voor in de plaats kwamen. Ik heb ze in die jaren nauwelijks gehoord en mijn woongenot is dus met reuzensprongen vooruitgegaan door hun komst. Buren kunnen je leven bepalen, daar kan ik traumatisch over uitweiden.
U vraagt uzelf nu misschien af hoe het kan dat twee mensen in een zeskamerwoning in de sociale woningsector kunnen wonen? Heel simpel: de huur werd met driehonderd euro opgetrokken zodat de woning boven de huurgrens kwam, of in de vrije marktsector terecht kwam. Hoe dan ook, de toewijzingsregels voor sociale woningbouw golden niet meer en die € 900,- was voor grote gezinnen een brug te ver. Ik vond en vind dat walgelijk maar, inderdaad, elk nadeel……en in dit geval een voor mij erg gróót voordeel dus.
Ik ben benieuwd naar hun opvolgers. Ik hoorde van de buurman dat dat ook weer twee hardwerkende dertigers zijn. Maar ja, ze kunnen in hun vrije tijd wel saxofoon spelen of van knalharde muziek houden. Ik heb besloten hun komst te nemen als het leven: zoals het op je afkomt.
Groetekus
viktor

Met hem dus.