Foto elke dag UMR 289: eenzaam

Het enige leuke aan dit weer is de verscheidenheid aan paraplu’s die je ziet. Graag wilde ik dat genoegen opgeven om de zon te kunnen zien, maar daar werd ik niet over bevraagd. Het was wel smullen, als je ervan houdt tenminste, en dat doe ik .
Zoals al eens eerder vermeld ben ik een verzameling aan het aanleggen, fotografisch dan. In nature heb ik het ook gedaan, maar nadat ik ze in kostuumpjes had verwerkt heb ik het overschot weggekieperd. De verkleedplu’s zelf heb ik uiteindelijk weggegeven. Of ze liggen nog in mijn box, dat weet ik eigenlijk niet eens zeker.
Deze was de mooiste van vandaag, hoewel ik nog even heb overwogen of ik niet de kinderparaplu met oortjes of de halve voetbal zou laten zien. Deze is uiteindelijk het meest toepasselijk. Ik heb mijn Francofiele vriend Jan gebeld voor uitleg, maar die kon er geen chocola van maken. Au fond denk ik dat er twee keer staat: Chaîne Thermale du Soleil. Ik zou zeggen: een keten van thermische baden ( nee, geen terminale baden, de ijskap is nog niet helemaal gesmolten, al zal dat geen 10 jaar meer duren), maar ik ben niet helemaal sûre. Het heeft ook iets van een geketende zon, en dat is de associatie die ik het eerst kreeg en die zo toepasselijk is voor dit weer. Ik heb het de hele dag koud gehad. Op La Gomera is het vast nog 25- 30 graden. De parasol die we daar kochten hebben we meegenomen. Die moest je op Schiphol ophalen onder een bord “afwijkende bagage”. Het duurde ongeveer een kwartier voor we daar door iemand anders op attent werden gemaakt. Ik had nota bene dat bord wel gezien maar gelezen: “afwijkend gedrag”. Toen ik als enige naar een wc liep die op enige afstand van de bagageband lag vroeg ik me nog af of mijn gedrag daar onder viel. Het was 4 uur in de nacht en we hadden een vreselijke vlucht gehad, vandaar. Daardoor misten we de bus die de NS had ingezet omdat de nachttrein niet reed vanwege werkzaamheden, de volgende ging pas om 5.30 u. Gelukkig konden we een reguliere nachtbus vinden: de chauffeur had geen kaartjes dus we mochten gratis, strippenkaarten gelden niet op een nachtbus. We waren de enige passagiers. Via Badhoevedorp, Buitenveldert en het Olympisch stadion kwamen we om 5 uur op het centraal station aan, de hele weg in de stromende regen hele gordijnen water veroorzakend als we door diepe plassen reden. Voor één potentiële passagier werd gestopt maar die moest juist de andere richting op; het was een omgebouwde Thaise die daar met haar parapluutje ‘smorgens om 4.30 u. in de stromende regen op die verkeerde bushalte in Buitenveldert stond, zo moe als ik was kreeg ik toch een krop in mijn keel, het was de eenzaamheid ten top.
Enfin, dit blog is vééééééélstelang geworden. Morgen weer korter.
Groetekus
viktor