Foto elke dag UMR 279: étalagepop

Drie paar benen, waarvan twee paar in leven. De vleeskleurige schoenen zien er even levenloos uit als de dooie benen, hetzelfde materiaal, tegelijk in één mal gegoten. Qua vorm is het volmaakt, het is dan ook een modepop, qua inhoud is het vooral veel lucht. Het hoeft natuurlijk niet persé, maar bij sommige levende modepoppen zie je die combinatie ook. Geef mij maar de onvolmaaktheid van het levend materiaal. Vooral de enorme schuiten van het meisje vallen op. Roze, net als de teennagels van moeder. De rechter tenen zijn vaag, omdat die juist vooruit worden gezet, maar de grote teen van de linker voet is in zijn volle glorie zichtbaar.
Ze zijn een beetje opgewonden, en ik weet waarom. Ze hebben, misschien tien minuten geleden, dit onderstel bij de vuilnisbakken vandaan gehaald. Ze zijn toen verder gegaan om boodschappen te doen en komen nu op de terugweg weer langs diezelfde plek: zou er nog meer liggen, de bovenkant b.v.?
Ik wist niet hoe gauw ik mijn camera moest pakken toen ik deze moeder met haar dochter en die benen aan zag komen, want ik begreep onmiddellijk wat er aan de hand was. Ik had namelijk net boodschappen gedaan en toen ik bijna thuis was zag ik een winkelier de bovenkant van een étalagepop bij het vuilnis zetten. Hoewel ik al jaren bijna niks meer van de straat mijn huis binnen sleep handelde ik plotseling in een oude reflex: ik holde zelfs om niet te laat te zijn. De bovenkant van deze benen staat dus nu in mijn keuken, zonder armen maar inmiddels mét gleufhoed.
Ik wilde nog iets roepen toen ze in het vuilnis aan het zoeken waren, maar heb dat toch niet gedaan. Hoe dan ook, ik heb nu dus iets gemeenschappelijks met deze moeder en dochter: we delen iets.
Groeten.
Viktor.
PS: de foto is van 7 september