Foto elke dag UMR 267: Inblazing

Soms kan het opeens toeslaan, het geluk. Eerst vergeefs wachten op een interessant onderwerp voor op het blog. Routineus wat foto’s geknipt, maar er was niks speciaals bij. Tot ik een zo’n weinig zeggende foto, nog in mijn camera, per ongeluk op zijn kop zag: Bingo. Ik had er wel eens aan gedacht om dat met uit-mijn-raam foto’s te doen, tenslotte doe ik dat al jaren met mijn plassenfoto’s. Maar om de een of andere reden verdween dat idee steeds.
Toen ik de foto had ben ik mijn wekelijkse vrijwilligersklusje gaan doen. In diepe stilte heb ik tijdens het schoonmaken zelf een prachtige innerlijke zuivering ondergaan. Een niet te beschrijven ervaring.
Hierna koffie gaan drinken aan de bloemensingel, waar ik twee ongelooflijk inspirerende artikelen in de Volkskrant heb gelezen. De eerste was van Kees Fens, over de saaiheid van volmaakte kunstwerken. Een parel is pas goddelijk als er een smetje aan zit, was zijn conclusie. Het tweede artikel ging over de vanuit foto’s werkende Braziliaanse kunstenaar Branco (als ik het me goed herinner), die ook al niks van volmaakte kunstwerken moet hebben. Die iets met zijn beelden dóét. Een fase waarin ik zo langzamerhand ook in terecht aan het komen ben, althans: in mijn hoofd, het werkt nog niet uit in de praktijk. Hoewel: dat omdraai-idee was er al.
Alleen: hoe zit het met de goddelijke volmaaktheid, de volmaaktheid van God, is die ook saai? En denken wij dat misschien omdat we nou eenmaal in een wereld leven waar het moet knarsen en kraken en bruisen om het gevoel te krijgen dat iets echt leeft?
Over het omdraaien van de foto: hier kun je veel over opmerken: zo boven zo beneden, zijn wij niet zelf afschaduwingen etc. Maar dat bewaar ik voor een andere keer.
Veel inspiratie toegewenst vandaag.
viktor