Foto elke dag UMR 265: Summertail

De terrassen worden weer klaargezet in afwachting van wéér een zomerse dag. Een prachtige dag om mooie foto’s uit mijn raam te maken. Maar ook om naar het strand te gaan, en dat heb ik dus gedaan. Wat een luxe, twee stranddagen achter elkaar.
Ik neem nooit mijn fototoestel mee naar het strand: teveel risico voor het fototoestel maar vooral: te privé om zonder te vragen mensen te fotograferen, en ik vraag het niet graag.
Maar ik heb er nog een aantal van vandaag, en één van gisteren, in mijn hoofd zitten.
Jammer dat de techniek nog niet zo ver gevorderd is dat die zichtbaar gemaakt kunnen worden middels een hersenscan of anderszins. Het zijn n.l. wereldfoto’s.

Om met die van gisteren te beginnen: er stond een prachtige jongen van een jaar of twintig, slechts gekleed in spijkerbroek, op het strand te jongleren met drie ballen. Is dat alles? Neen. Wat het werkelijk adembenemend maakte was dat de ballen doorzichtig waren. Dat had het hallucinerende effect dat hij met grote druppels aan het jongleren was. In de “druppels”werd als door een vergrootglas de omgevende wereld gevangen: ter hoogte van het middenvlak zag je in één lijn de boulevard van Zandvoort met de lage huizen, en boven en beneden die lijn was het wit. Hij liet af en toe een bal op zijn schouder neerploffen, het hoofd een beetje schuin, maar de allermooiste foto, een foto van kosmische proporties, was het moment dat hij zich uitstrekte ,één hand boven en één beneden, en de ballen via de bovenste hand naar beneden vielen. Het had iets met de oercreatie te maken.

Ja dat wordt dus te lang: in het kort vandaag: mijn eigen silhouet in de golven, tien eerstejaars corpsballen die in hun nette pak zich in de branding moesten opdrukken (onder schor geschreeuwde bevelen, disgusting), twee grote zwarte mannenhanden op een witte blote damesrug, twee schattige blonde blote kindertjes (als je dat zou fotograferen ben je een viezerik), een groepje mensen dat aan het strand bij ondergaande zon zat te dineren, een getatoeëerde man die zijn zwangere vrouw aan het fotograferen was in de branding. Ik hou op, het had een compleet fotoboek kunnen zijn.

Wie had dat gedacht, dat de zomer nog zo’n prachtige staart zou krijgen.

Groeten
viktor