Foto elke dag UMR 258: Routekaart.

Iedereen is leuk. Meestal vind ik dat als het licht goed is en elke foto die ik neem er een is om in te lijsten. Maar vandaag is het niet eens goed fotografeerweer en toch is iedereen leuk. Rara. Ligt het aan iedereen of ligt het aan mij. Ligt het aan mij dat ik dat niet altijd zo zie, of ligt het aan iedereen omdat die iedereen niet altijd leuk is. Maar bovendien: wat is leuk.
De leukheid van dit moment zit hem in het feit dat ik een bui heb dat ik me verkneukel over de eigen atmosfeer die elke voorbijganger met zich mee draagt. Soms kun je een overdonderend besef hebben dat iedereen volkomen anders is, zo uniek dat het een wonder is. En dat samen met de notie dat die variaties allemaal aspecten zijn van de oorsprong, kleuren van het hele spectrum die samen een wit stralend licht vormen, het oorspronkelijke licht, en de rillingen van opwinding en genot lopen over mijn rug. Maar ook van een vaag soort frustratie: dat ik het allemaal niet kan omvatten, grijpen, zonder het overigens vast te willen pakken.
De R zit weer in de maand, er komt een griepgolf aan, het is bijna volle maan en ik heb beroerd geslapen de laatste tijd, maar toch: in tijden van turbulentie en verminderde weerstand, in hoge drukgebieden en ten tijde van de wisseling der seizoenen willen de geijkte patronen wel eens tijdelijk naar de achtergrond verdwijnen om plaats te maken voor nieuwe gevoelens en verwarrend heldere inzichten.
De kids in de kar bekijken de routekaart van Amsterdam, héél interessant, heel erg leuk, maar ze snappen er niks van.
Zoiets dus.
Groeten
viktor