Foto elke dag UMR 254: Gedicht

Onder de naam Viktor Loman heb ik ooit in eigen beheer een dichtbundel uitgegeven. Een paar honderd heb ik er van laten drukken waar ik er ruw geschat 75 van verkocht heb. Toen ik hiernaartoe verhuisde heb ik de rest weggegooid, op een stuk of vier na waar ik er nog een van over heb. Een van de gedichten wil ik vandaag plaatsen, zij het na enige aarzeling. Wat dat met deze foto te maken heeft? Dat komt aan het eind van dit blog.

DE EERSTE KEER

Ik ging bij vrienden op bezoek
wist niet waarom, ik had geen reden
maar ik moest, verzon daarom een list:
het lenen van een boek

zij woonden bij elkaar
met anderen hadden zij een huis gehuurd
en deelden er de keuken, maar iets begreep ik niet
en daarom kwam ik daar

ik herkende zonder te verstaan
ik wist niet wat, maar wel dat ik er
hevig naar verlangde en bang was
dat het mij voorbij zou gaan

die avond werd ik ingewijd
ik had een van beiden aan de deur verwacht
en wist wat ik ging zeggen
maar was op slag mijn zinnen kwijt:

het was een gast die open deed
weerloos bleef ik staan en zag alleen maar
ogen, grote bruine ogen
en een glimlach die mij open spleet

ik wist: nu ben ik doorgedrongen
tot de geheime plaats, de kern
en dacht niet eens verbaasd:
jij bent ook een jongen.

Viktor Loman

PS: De man op de foto is een van die twee vrienden, inderdaad een vriendenstel. Zijn toenmalige partner is reeds lang geleden aan AIDS overleden.