Foto elke dag 324: medische techniek

Hoe blijft zo’n ding zitten, is de vraag die bij mij opkomt. Mijn eerste gedachte was: zouden ze een gaatje in zijn schedel hebben geboord om het vast te zetten? Maar dat leek me meteen al onwaarschijnlijk. De associatie die je krijgt heeft niks met logisch denken te maken, blijkt maar weer eens. Hij wordt vastgeplakt, dat lijkt me aannemelijker. Wel eerst iedere ochtend de plek scheren natuurlijk, en elke avond dat apparaatje er aftrekken, auw. Maar dan hoef je ook geen oordoppen meer in, dat scheelt.
Wat ik me wel afvraag is of dat gevalletje op zijn schedel dient om geluidssignalen op te vangen en die naar de binnenkant van het oor te transporteren, of dat het juist dient om de door het microfoontje achter de oorschelp opgevangen signalen via de schedel in een holte daarachter te laten meeresoneren. Ik vermoed het laatste.
De medische wetenschap staat voor niks tegenwoordig, mechanisch gesproken dan. Dat is wel een voordeel van de Westerse geneeskunde. En dit is dan alleen nog maar om de kwaliteit van leven van deze oude man te verbeteren, of op peil te houden. Mijn eigen vader zou zonder technisch/mechanisch ingrijpen al minstens twee keer dood geweest zijn (4 omleidingen en een stofszuigerslang in zijn aorta) en mijn moeder wel vaker.
In het verzorgingshuis waar ik werk hebben ze niet van dit soort high-tech gehoorapparaten: en die ze hebben werken vaak niet omdat de batterijen weer op zijn of vanwege andere oorzaken. De helft van de bewoners is doof of dovig. Maar de andere helft niet, en ik krijg dan ook regelmatig te horen: schreeuw niet zo, ik ben niet doof. Dat komt omdat ik vaak vergeet mijn volumeknop lager te zetten na een gesprek voor dovemansoren.
En dat is dan weer zo’n woordgrapje dat nergens op slaat, en als ik nou toch op die toer zit: in concentratiekamp Quantanamo hebben ze het voor elkaar gekregen wc’s door wc’s te spoelen, als ik de Volkskrant van vandaag mag geloven tenminste.
groetjes
viktorrené