Foto elke dag UMR 144: De Kus

Kussen heb je in vele variaties. Het heeft wel altijd met de lippen te maken. En natuurlijk vooral met de betrekking die de kussende personen met elkaar hebben. We onderscheiden de begroetingskus c.q. afscheidskus en de liefdeskus. Beiden worden op heel verschillende manieren vorm gegeven.

Zo is men in Brabant gewend een begroetingskus in drieën te geven: eerst de ene, dan de andere en dan weer de eerste wang. Meestal raken de lippen hierbij de wangen niet aan, er wordt in de lucht gekust. Vooral bij kennissen in zwang, en bij zwaar opgemaakte dames. Het is een rituele vorm van begroeten, een abstractie haast.

Deabstractie kan zelfs nog meer benaderd worden via de onlichamelijkheid van het kushandje. Het meisje op de foto is zich al op vroege leeftijd van de voordelen van dit ritueel bewust: geen gelebber van pukkelige opa’s en oma’s die niet meer doelgericht luchtzoenen maar bij wie de diverse zoendisciplines door elkaar zijn gaan lopen. Met alle traumatische gevolgen van dien. Nee, die kids van tegenwoordig zijn vroeg wijs. Ze heeft het kushandje echter nog niet helemaal onder de knie: haar wangen bollen teveel, dat komt de abstractie niet ten goede natuurlijk, maar ze heeft ontegenzeggelijk aanleg.

De liefdeskus bewaren we voor een andere keer. De foto heb ik vanochtend in de gauwigheid gemaakt maar ik had geen tijd om hem te plaatsen, met een stukje erbij althans. Het is op de valreep van de zondag dat ik dit schrijf en dat komt omdat ik vandaag moest werken en een klein “tentoonstellinkje” heb gemaakt. Afgelopen vrijdag was het de dag van de verpleging: eigenlijk niet iets om te vieren gezien de ellende die het management in deze sector teweeg brengt, maar wel een leuke gelegenheid om bewoners van het verzorgingshuis te fotograferen: in tien minuten had ik een leuke serie bij elkaar, die hangt daar dus nu, twee dagen later. Leve de techniek, ik blijf daar enorm van genieten.

Nog een prettige avond, voor wat daar van over is.
viktor