foto elke dag 140: Zorgen

Wat is dat bij ons mensen toch een omslachtige aangelegenheid: kinderen opvoeden. Dat gaat in de natuur toch een stuk praktischer. Ze kruipen b.v. na een korte broedperiode uit het ei, je voedt ze een korte tijd, sommigen zoeken meteen hun eigen voedsel zoals de eendjes, en na een paar weken ben je van het gelazer af. Terwijl wij twintig jaar op zijn minst met ze opgescheept zitten.

Ik heb gisteren al heel wat jonge eendjes, waterhoentjes en zelfs een futengezin gezien. Allemaal op de gevoelige chip vastgelegd natuurlijk.
De zorgtaken zijn weer netjes verdeeld vandaag zoals de foto bewijst. Waarschijnlijk al voor het hele jaar: pa is op woensdag aan de beurt. Lekker zonder jas om half negen op 10 mei, er waren heel wat minder prettige woensdagochtenden dit jaar.

De kinderen zijn ook minder lastig met dit weer, beetje rustig zelfs vandaag, ze lijken nog niet helemaal uitgeslapen.
Over een paar jaar kunnen ze alleen. Maar dan hou je elke keer weer je hart vast dat ze niks zal overkomen. Dan hebben die futen dat toch beter geregeld: weg is weg, en niet zo dicht in de buurt graag, want ik wil wel genoeg visjes kunnen eten.

Hef u nais dee.
viktor