Foto dag 367 toegift3: STANDBEELD VAN ADELE

Een van onze beroemdste buurtgenoten is Adèle Bloemendaal. Zoals ik in een vorig blog over haar al eens heb gememoreerd was ik altijd fan van haar. Ze doet niet al te veel meer op theatergebied, maar wat ze in het theater en op TV gedaan heeft kent zijn weerga niet. In mijn blog over haar memoreerde ik het lied “Lena is weer bezig”dat ze in Het Schaep met de Vijf Pooten” zong en dat ik altijd een van de leukste Nederlandstalige liedjes OOIT heb gevonden. Wie schetst mijn verbazing toen ik hoorde dat er een remake van het Schaep werd gemaakt. Ik dacht dat dat nooit wat kon worden, vooral toen ik hoorde dat het niet naar deze tijd was verplaatst, maar dat bleek helemaal niet waar. Ik vind het weer enig. En wat me vooral opvalt is hoe goed Doortje is: Loes Luca imiteert Adèle op onnavolgbare wijze. Volgens mij ben je een legende als je al tijdens je leven geïmiteerd wordt, tenminste als het niet is om er de draak mee te steken. Nou blijft Adèle een gewoon mens zonder kapsones. Ik zag haar foto in de Opnieuw, ons goedgemaakte buurtblad, waar ze al zingend in een buurtkoortje op stond, om maar een voorbeeld te noemen. Dat zou Marlène Dittrich nooit gedaan hebben.
Desalniettemin, of juist daardoor nog meer eigenlijk, vind ik dat ze een standbeeld verdiend heeft. Zelf zou ze er van gruwen, maar ze is standbeeldwaardig, en als (semi-)publieke figuur moet je af en toe een concessie doen, vind ik. Daarom heb ik het initiatief genomen voor EEN STANDBEELD VOOR ADELE. De sokkel voor mijn deur stond al jaren te wachten op een figuur die het waard is daar op te mogen staan, en, het zal u duidelijk zijn: dat is Adèle geworden.
groeten
Viktorrené