Eén minuut voor twaalf: VAARWEL!!!!!!!

Ik heb zeeën van tijd, verdien met een parttime baantje, bij minimum uurloon, voldoende om genoeg te kunnen eten en drinken, kan minstens één keer per jaar op vakantie, heb genoeg kleren en een leuk, goed te verwarmen huis. Ik heb een redelijke geluidsinstallatie en ongeveer 70 CD’s. Ik kan zoveel als ik wil naar de film en af en toe naar het theater. En ik huur een tuin.
Mis ik wat?
Ik heb geen auto, het huis is niet van mij, ik kan niet drie keer per jaar een dure vakantie houden, heb geen geld op de bank en buiten mijn computer en mijn fototoestel niks van waarde. Ik kan niet elke maand nieuwe kleren kopen, draag mijn schoenen tot ze versleten zijn en niet totdat ze uit de mode raken, heb geen TV, laat staan een platte beeldbuis, heb goedkope meubels die ik niet vernieuw en maak spaarzaam gebruik van een aftands mobieltje (type: “koelkastje”). Ik heb geen i-pod en geen moderne high-tech geluidsinstallatie.
En heb ik daar last van? Nee, ik heb het niet eens in de gaten.
Ik mis dus niks!
Sterker nog: ik voel me stinkend rijk. Ik heb niet het idee dat ik sober leef, maar als ik het vergelijk met wat andere mensen verdienen en uit kunnen geven moet je dit naar Nederlandse begrippen sober noemen.
Begrijp me goed: ik laat me hier niet op voorstaan, het is zo gegroeid: ik heb altijd weinig geld gehad en daar veel mee kunnen doen. De reden dat ik dit allemaal opschrijf is: MOEDER AARDE. We zijn haar aan het uitputten en aan het vervuilen. En waarvoor? Voor erg veel nutteloosheid in productvorm. Vanwege een economie die op consumentisme is gebaseerd. Om te voldoen aan onze aangewakkerde behoefte naar meer en meer en nóg meer.
Het is mijn vaste overtuiging dat we collectief met véél minder toe kunnen zonder daar ongelukkig(er) van te worden. Dat we door “soberder” te leven een einde kunnen maken aan het misbruik dat we van de aarde maken.
En waarom zouden we dat doen?
Alle milieu-goeroes, waaronder Al Gore, zeggen dat we zuiniger met energie moeten omgaan en zo de vervuiling van de aarde moeten verminderen omdat de gevolgen anders ongekend zullen zijn.
Dat wordt dus aangedragen als DE reden voor een beter gebruik van de aarde: als we dat niet doen komen we in een rampscenario terecht.
Daar ben ik het niet mee eens.
Volgens mij is het point of no return allang gepasseerd. Of het nu alléén door het menselijk ingrijpen komt, of door de combinatie van menselijk handelen met de fluctuaties in het klimaat die de aarde altijd al vertoonde, ik zou het niet weten. Maar dat er zich een enorme verandering aan het voltrekken is, staat voor mij buiten kijf. We kunnen die verandering van moeder aarde hooguit wat verzachten als we beter op haar gaan passen.
Voor mij is dus het voorkómen van een catastrofe niet DE reden om de aarde te gaan ontzien. Voor mij is de reden een slagje anders: de aarde is een levend organisme, aan ons toevertrouwd om ons als hulpmiddel te dienen bij onze ontwikkeling naar het volwaardig mens-zijn. Daar moeten we dus bewust mee omgaan en daar zeker geen misbruik van maken voor eigen genot. Uit respect voor haar dienende functie!
We kunnen haar blijven gebruiken zolang dat nodig is. Maar we zijn al te ver gegaan. Ze kan al niet anders dan reageren op wat we gedaan hebben. Als we het misbruik verminderen zal ze zeker minder heftig reageren, is mijn overtuiging. Maar dat moet niet onze voornaamste drijfveer zijn. Bewustzijn van de betekenis van MOEDER AARDE voor ons mens-zijn, daar gaat het om. Dan volgt haast automatisch een beter gebruik van haar krachtbronnen, van alles wat zij ons in handen geeft. En dat gebeurt dán vanuit een motivatie die veel zuiverder is.
Dat is mijn vaste en langjarige overtuiging.
Ik heb daar eens een lied over gemaakt: dat is te horen als u de link hierbeneden aanklikt. Het heet ”een minuut voor twaalf”, de muziek is van Marcus Tuzzolino, de tekst van mij.

Dit is het einde van dit blog. Als u nog af en toe een fotootje van mij wilt zien klik dan op: http://www.renelouman.web-log.nl waar ik ook zo nu en dan een “uit mijn raam” foto op zal zetten. Maar ik maak daar niet zoveel werk van als ik een jaar lang van dit blog heb gedaan. Ik zal nog wel regelmatig, misschien wel vaker dan nu, andere volkskrantblogs bezoeken. Dus vrienden en vriendinnen: een heel goed 2007 toegewenst en tot ziens of :
VAARWEL.
René Louman