EINDHOVEN: STRIJP
In de 50 jaar dat ik er weg ben ging ik er afgelopen woensdag pas voor de vierde keer weer eens kijken: Strijp, de buurt waar ik opgroeide. En deze keer deed het me niet zoveel meer, ik kreeg tenminste niet het gevoel dat ik andere keren had, zoals b.v. de vreemde ervaring dat alle mensen die ik zag door de film van mijn jeugd liepen.
De Theresiakerk, waar ik ooit misdienaar was, lag er verlaten bij: niet meer in gebruik, zoals je aan het gras op het kerkpleintje kunt zien. Toen ik bij mijn oude school kwam, de Willibrordus-school, kwam er een vrouw op ons af toen ik daar foto’s maakte met de vraag wat we er fotografeerden. Er speelden kinderen op de speelplaats en ze was wantrouwig: dacht dat we misschien pedo’s waren. Echt afschuwelijk.
De Tobias Asserstraat waar ik op nummer 6 woonde zag er nog heel herkenbaar uit, al zag ik er nu allochtonen, dat was in mijn jeugd natuurlijk helemaal niet het geval. Ik heb nog een foto gemaakt van het huis waar Armand (Ben ik te min) woonde, aan het andere einde van de straat op nummer 51.
Ook een foto van het enige huis IN DE BUURT waar nog de oude deur in zat: daar heb ik ooit een gedicht over gemaakt dat ik er bij zal zetten.
groet
rené
De Theresiakerk vanaf het schoolplein:
Over de man van deze kar heb ik ooit een blog gemaakt, als ik het kan vinden zet ik er de link bij. HIER is het te vinden:
Gek genoeg heb ik totaal geen herinneringen aan het kerkhof (het derde dat ik woensdag fotografeerde), hoewel dat naast het gebouwtje was waar ik welp was:
De kerk zoals ik hem nooit zag n.l. vanaf de plek waar vroeger een nonnenschool zat. Dat was de school van mijn zus en die was voor haar een hel. Die nonnen waren heksen:
Het huis van Armand, voor een blogje bij Armands dood zie HIER:
Ons huis:
De Tobias Asserstraat. Ik heb er ooit toen ik er voor de eerste keer terug kwam een gedicht over gemaakt en daar een blogje over, zie HIER:
Oorspronkelijke deur, de enige in de buurt:
NIEUWE DEUREN, OUDE HUIZEN
De voordeuren van de huizen
in mijn vertrouwde straat
zijn allemaal vervangen
de nieuwe sluiten beter
naar men zeg, de oude
waren scheef gaan hangen
eenentachtig nieuwe deuren
zijn bij een fabriek besteld
men heeft de maten en de kleuren
keurig doorgebeld
ze sluiten dus, maar passen niet
ik zie de huizen treurig kijken
en proberen in hun stil verdriet
nog op zichzelf te lijken
