EIGEN HANDSCHRIFT
de workshop fotografie waar ik donderdag de laatste bijeenkomst van heb bestond uit twee onderdelen: elke keer een opdracht plus het, gedurende alle weken van de workshop, werken aan één onderwerp. Het doel is: je EIGEN HANDSCHRIFT te ontwikkelen.
Die korte opdrachten zijn er om uit te vissen waar je belangstelling ligt. Dat was voor mij niet echt nodig want ik fotografeer al 12 jaar heel intensief en weet wel wat ik zoal leuk vind. Toch werkt het heel stimulerend, al kan ik er niet precies de vinger op leggen waarom nou. Maar als hulpmiddel om een eigen handschrift te ontwikkelen: nee dus.
De lange opdracht, het werken aan één onderwerp, ging bij mij de mist in. Ik had “portret” gekozen en daar zou dan een eigen stijl uit hebben moeten rollen. Na een aantal keren niks te hebben laten zien kwam naar voren dat ik “Hopperiaanse” portretten (portretten met de sfeer van Hopper) zou willen maken. Maar dat kwam ook niet van de grond.
Toch heb ik nu, vóór de laatste dag van de workshop, gevonden waar ik naar op zoek was: in de mistfoto’s van de laatste tijd komt alles samen: een voor mijn gevoel Hopperiaanse sfeer en een soort portretten. Bovendien komt het niet uit de lucht vallen maar ligt het helemaal in het verlengde van waar ik mee bezig was en wat door de workshop-leider als “eigen-handschrif”-achtig gezien werd: de bewerkte foto’s van mijn boek.
Dus ik ben niet de mist in gegaan, maar ben wel de mist in gegaan!!!
Overigens denk ik dat het er niet speciaal voor hoeft te misten: ik kan elke foto donker maken en de personen die er op staan uitlichten. Maar ik wil het dan wel zo doen dat het duidelijk is dat het “niet klopt”, dat het dus iets kunstmatigs heeft. Ik hou erg van geënsceneerde fotografie de laatste tijd, maar heb geen zin in de hele organisatie die daarvoor nodig is. Dit is dus een mooie tussenvorm.
groetjes
rené