EEN GEGEVEN PAARD……………….

De overtuiging dat alles wat je overkomt goed is wint het bij mij de laatste jaren van wanhoop en onbegrip. De wanhoop om het niet kunnen begrijpen waarom bepaalde dingen je gebeuren, waarom je zo weinig grip op de dingen hebt, waarom er verlies geleden moet worden. Maar ook het onbegrip over de dingen die je als positief ervaart. Waarom overkomt mij zoiets moois? Aanvaarding van mijn lot is dus voor mij de sleutel geworden.

Ik heb het hier al vaak gezegd: volgens mij gebeurt er niets voor niks. Niet dat alles nou een vooropgezette bedoeling heeft, maar het een roept noodzakelijkerwijs het andere op. Als je het simpele voorbeeld noemt van iemand die zijn hele leven rookt en aan longkanker overlijdt, is het makkelijk te begrijpen. Helaas ligt het niet altijd zo eenvoudig, maar het principe is hetzelfde, al heb je niet alles altijd zo direkt in de hand als roken.

Daaruit heb ik de levenshouding ontwikkeld dat als je niks forceert in het leven alles je toevalt wat je nodig hebt. De grootste moeilijkheid daarbij is te bepalen of je iets forceert of dat je een hindernis moet nemen, iets moet overwinnen wat je “ontwikkeling” in de weg staat. Want het gevaar van mijn levenshouding is wel dat je in een soort apathie terecht komt. Je moet dus heel goed naar jezelf luisteren, heel alert zijn.

Vandaag zag ik een mooie metafoor voor bedoelde levenshouding. Er was een filmploeg bezig een jongeman te filmen die al lopend iets interessants in een mobieltje aan het vertellen was. Dat gebeurde aan het begin van het Waterlooplein. Er was iemand bij met een draaiboek, dus er was het een en ander vastgelegd. Hierna liepen ze naar de overkant om hetzelfde te doen, nu zonder de blauwe bordjes die de acteur eerst in zijn hand hield.
Toen kwam plotseling een koetstaxi de stoep op rijden, dat stond niet in het draaiboek. Maar van deze gelegenheid werd dankbaar gebruik gemaakt om de bezigheden geheel in de lijn van het script, voort te zetten.

Net als in het gewone leven hadden ze de goede houding: volg het spoor, maar sluit niet uit wat onverwacht op je pad komt. Want als je open staat voor behulpzame dingen, kan je alles gebruiken. Als ze een vooropgezet beeld hadden gehad van hun script hadden ze deze gelegenheid voorbij laten gaan. Kortom: JE MOET EEN GEGEVEN PAARD NIET IN DE BEK KIJKEN. En de wijze les is dan eigenlijk, DAT ALLES EEN GEGEVEN PAARD IS.

groetekus

rené

Hier ging het om. Die blauwe bordjes, herkent iemand die? Ik zou niet weten wat het betekent. Ik plaats de foto niet omdat het een goede foto zou zijn, want dat is het niet, maar om juist genoemde vraag te kunnen stellen.

Voor de opname gaat de sweater uit, daarna weer aan want het is fris. Hij ziet er erg casual uit. De voertaal was engels, dus ik denk dat het engelsen zijn.

Op naar de overkant

Hij weet vast niet dat Renée Soutendijk hier ook al eens voor een film het trappetje op liep (daar heb ik al eens een foto van op het vk-blog geplaatst)

Toen kwam dus de koetstaxi: sir, can you do us a favour…

Vind jij het ook goed, je krijgt wel een zwaar karwei….

Eerst nog even interviewen. De man links past het schema aan.

Proppen maar…..

Niet voor alles is plaats. Als ik niet de hele reportage maar slechts één foto had willen laten zien was het deze geweest.

Al zijn de bloemen niet voor hen, de prijs is binnen.