DROOMBOOT

Een van mijn droomwensen is nog eens een bootje te bezitten waarmee ik op warme zomerdagen over de Amstel en door de Amsterdamse grachten kan tuffen. Zwoele zomeravonden in romantisch gezelschap, een zacht briesje, het rustgevende getjok van de motor, zacht praten want geluid op het water draagt ver. Glaasje Rivella of maltbier erbij, helemaal het einde.
Maar je kan niet alles hebben. Ik heb weinig geld en zo’n boot kost wat. Bovendien heb ik al een tuin. Als ik een keus moet maken tussen een tuin en een boot kies ik toch voor het eerste. Een van de redenen is dat je van een tuin vaker plezier hebt. Ik denk n.l. dat je niet meer dan een keer of tien per jaar gaat varen: dat zie ik aan al die bootjes die het hele jaar maar aan de grachtkant liggen te liggen.
Bovendien is het absoluut wenselijk dat het goed weer is, en dat is bij een tuin toch anders. Ik ga er vaak naar toe als het bewolkt of regenachtig is, want op de een of andere manier heb ik er daar geen last van. Je bent dan zo met de natuur verbonden dat je het weer als een gegeven accepteert: het is zoals het is. Daar komt bij dat een boot steeds hetzelfde blijft, al verandert de omgeving als je vaart, terwijl een tuin steeds verandert, al blijft daar de omgeving in zekere zin hetzelfde.
Dus de verhouding investering-plezier is, althans voor mij, bij een tuin vele malen gunstiger dan bij een boot.
Toch blijft dat bootje steeds maar als droom terugkomen. Al ben ik dan tegenwoordig eindelijk in staat de relativerende gedachte op te roepen dat zo’n boot-droom heel goed in een nachtmerrie kan eindigen.
Love-boat wordt Titanic, zal ik maar zeggen.

DE FOTO HIERBOVEN IS GENOMEN OP DE GELDERSEKADE

groetekus
rené

PS de tweede en derde foto zijn van vandaag, de vierde van een paar dagen geleden en de eerste van vorig jaar.

Het Singel

Prinsengracht

Ik dacht, ik dacht, ik dacht
mijn prachtig lieve kind:
’t was aan de Herengracht
dat ik het licht zag van de wind