DRAMA CITY BOX

Ik was onderweg naar mijn tuin maar ben er niet gekomen. Ik kreeg n.l. de inval om de overblijfselen van City Box te gaan fotograferen.En daar ben ik wel twee uur mee zoet geweest en ben daarna, tot op het bot verkleumd, weerrechtstreeks naar huis gefietst.

Maarheb er geen spijt van gehad. Want naast prachtige foto’s die ik er aan overhield kwam ik ook een jonge vrouw en haar moeder tegen waar ik mee in gesprek raakte. De jonge vrouw was alles kwijt wat zij bezat, op twee rugzakken na. Ze was n.l. een paar maanden voor haar studie in Rome geweest en had ondertussen al haar spullen daar opgeslagen omdat ze bij terugkomst een nieuw huis wilde zoeken. Dat is ondertussen gelukt, maar nu heeft ze dus NIKS om het huis mee in te richten.

Op mijn vraag wat ze nu het meest miste kwam spontaan naar boven : de houten kat op een skatebord.Kat K. was haar ontzettend dierbaar, hij zou plechtig het nieuwe huis ingedragen worden, al haar vriendinnen kenden hem. Het was geen duur ding, gewoon ooit op het Waterlooplein gekocht, maar dit zijn van die dierbare voorwerpen die volstrekt onvervangbaar zijn.

Ze kon het allemaal nog niet bevatten, nog lichtelijk in shock. Echt alles kwijt!! Ze studeerde nog en wil na haar studie wetenschap gaan bedrijven en had daartoe een uitgekiende bibliotheek aan relevante boeken verzameld, foetsie dus. Al haar papieren, weg, tot en met diploma’s aan toe. Moet allemaal weer opnieuw aangevraagd worden.

In mijn blog van eergisteren had ik al een aantal voorbeelden genoemd wat voor ramp het voor mensen kon betekenen, en dat blijkt dus volledig waar. De verloren gegane verzameling kunst die ik noemde bleek ook te kloppen, zoals Kokopelli in het Parool gelezen had.

Nou, in zeker zin is er natuurlijk over heen te komen: je zal wel moeten, en bovendien heeft het natuurlijk effecten voor hoe je in het leven staat, alles heeft gevolgen. En dat hoeft helemaal niet verkeerd te zijn.

groetjes

rené

Mijn vorige bijdrage over de brand van City Box: klik HIER.