DIE ENE SECONDE
Op zo’n frisse vrolijke lentedag wil ik nog wel eens iets tegendraads krijgen en als tegenwicht voor de jubelende hormonen de dood in de ogen zien. Dat had ik vandaag dus. Zo’n dag waarop iedereen spettert en jij het gevoel hebt dat je niet mee kan gaan in de collectieve euforie. Zo’n dag dat je denkt: die zon is ook niet alles.
En ja, dan zie je ook dingen die je anders nooit zouden opvallen. Zoals een oud kerkhof als je lekker door het Flevopark aan het wandelen bent en tegen beter weten in je best doet om de bloesems en de hernieuwde levensvreugde te fotograferen.
Al die mensen die al die lentes meegemaakt hebben. Daar liggen ze dan, al jaren onopgemerkt en ondertussen geheel en al opgevreten. Geen nabestaanden die om hen treuren, want die zijn ondertussen ook al dood en begraven, of gecremeerd.
Misschien zijn ze alweer geïncarneerd, want zo te zien zijn ze lang geleden gestorven. En ik word jaloers op ze, want zij weten nu tenminste waarom ze geleefd hebben. De laatste ogenblikken van je leven schijn je in een soort snelle terugblik je hele leven te overzien en…….te begrijpen. Dat zou ik het liefst willen, even alles haarfijn doorzien. Daar heb ik eens een liedje over gemaakt, en dat volgt nu. Onderaan staat een link waarop u het ook nog eens door mij gezongen kunt beluisteren.
het schijnt dat als je doodgaat
net voor je laatste zucht
dat als een film je hele leven
zich ontrolt in vogelvlucht
in een flits wordt heel dat kronkelpad verlicht
en zie wat blijkt
je hebt toch langs de kortste weg
het eindstation bereikt
daarom sterven zoveel mensen
met een glimlach om de mond
in een klap wordt het leven dan
van a tot z doorgrond
daarom wens ik vaak als redding
voor mijn verwarde geest
dat ik me een keer doodschrik, denk:
nou ben ik er geweest
Refrein 1:
die éne seconde
ik wil hem ruilen voor een jaar
die éne seconde
voor een aartstwijfelaar
die éne seconde
dat ik mijn leven gadesla
die éne seconde
en dan weet ik waar ik sta
waarom pijnig ik mijn hersens
denk ik dat er iets aan schort
waarom blijf ik steeds maar zoeken
als het tóch ooit duidelijk wordt
ben je pas gelukkig
als je het leven grondig kent?
o ik verlang zo, nee ik hunker
naar dat voorlaatste moment.
Refrein 2
die éne seconde
en je kijkt door alles heen
die éne seconde
schijnt het licht stil en sereen
die éne seconde
slechts een ogenblik, slechts een tel
die éne seconde
speelt de eeuwigheid haar spel
