DELFT 1: HET OUDE EN HET NIEUWE STATION
Een tijdje geleden was ik met fotomaatje Jan al eens in Delft geweest, op de terugweg van de Maasvlakte, maar dat was te kort en daarom hadden we toen besloten er nog eens heen te gaan. En dat gebeurde gisteren.
Jan heeft er ongeveer 18 jaar gewoond en is er vanwege een traumatische ervaring in het relationele vlak weggegaan. En ik heb er drie maanden gewoond : dat was een van de zwartste periodes in mijn leven. Ik ging op de TH studeren, en dat bleek een grote vergissing want ik snapte er ondanks mijn Gymnasium B helemaal niks van, en heb er bovendien een vreselijke ontgroeningstijd meegemaakt. Dus ons afscheid van Delft zou je traumatisch kunnen noemen.
Ik moet er de laatste tijd af en toe aan denken.
Op de eerste plaats omdat ik al 7 weken verkouden ben: ik heb het idee dat mijn zwakke bronchiën aan mijn Delft-tijd te danken zijn. Ik woonde op de Oude Delft met een roommate: een gemeenschappelijke woon/ studeerkamer en aparte slaapkamers. Mijn slaapkamertje was een bedstee onder het dak: matras en 20 cm ernaast, en tochtig en steenkoud. Ongelooflijk verkouden geworden.
En op de tweede plaats omdat ik tijdens mijn ontgroening te vuur en te zwaard het, wat ik toen noemde, fatalisme heb verdedigd: dat je geen invloed op je leven hebt. Ik was daar nooit mee bezig geweest, het kwam voor mezelf echt uit de lucht vallen, maar ergens in mij zetelde die overtuiging kennelijk. En tegenwoordig ben ik daar nog steeds van overtuigd en op een andere manier mee bezig, alleen is het nu niet negatief ingekleurd en noem ik het dus geen fatalisme meer. De leven-gevende kracht ontrolt zich naar mijn idee zoals die zich ontrolt, en daar heb je weinig invloed op. Hoe meer je WIL, hoe groter je ego wordt, en hoe minder ontvankelijk je wordt voor dat andere. Kort door de bocht gezegd, want het ligt wel iets genuanceerder.
Groetjes
rené
PS: dit is pas het eerste fotoblog van Delft, alleen over het oude en nieuwe station, er komen er nog twee.
Het nieuwe en het oude station:
De achterkant:
We kwamen twee medewerkers van het bedrijf tegen dat het oude station gaat verbouwen tot een pizzeria. Leuk gesprek gehad, en we mochten even binnen fotograferen:
Jan kon zich nog dit kunstwerk in het oude station herinneren:
De twee mannen waar we mee spraken en van wie we binnen mochten fotograferen:
