DE USUAL SUSPECTS
Gisteren langs de Amstel naar Ouderkerk gefietst. Ik had de telelens meegenomen want ik wilde vogeltjes fotograferen. Daar heb ik soms erge behoefte aan. En hoewel er geen bijzonder bijzondere vogels te zien waren vond ik ze toch bijzonder genoeg om er een blogje van te maken.
Ik begon met de ooievaars.
Ze blijven mooi hè, zei ik tegen een paar mensen die ze ook fotografeerden.
Ja en het zijn er zo veel, die uit het Amstelpark komen hier ook.
O, zei ik, dan hebben ze misschien hun kinderen meegenomen.
Nou zei iemand, dat hebben ze dan wel knap gedaan.
Jaha, zei ik, maar daar zijn ze dan ook voor opgeleid.
Toen ik weg reed dacht ik: was ik altijd maar zo ad rem. Meestal weet ik pas achteraf wat ik had moet zeggen, en ben dus vaak veel te laat met mijn reactie, ALS er dan nog een reactie mogelijk is.
groet
rené
Grazende smient, mannetje:
Slobberende slobeenden:
Mannetjes-slobeend, ff pauze:
Vrouwtjes-slobeend, ff pauze:
Mijn favoriete vogel, de aalscholver:
Ik denk een mannetjes-wintertaling:
Nijlgans:
Ik denk een jonge waterhoen:
Zilverreiger:
Kraai met noot:
Ik moest een hele tijd wachten voordat die kraaien op het zwarte plastic van het ingepakte gras wilden gaan zitten:
En nou wegwezen, WIJ zijn hier de baas:
Hij werd verjaagd maar uiteindelijk kwam hij toch weer in de buurt zitten:
Die fazanten kunnen zo in Artis:
Op de een of andere manier hebben ze een bepaalde uitdrukking, al kan dat de uitdrukking zijn van een heel ander gevoel dan wij denken, wij “vertalen” het naar ons gevoels-idioom:
Hij handhaafde met overgave:
