DE PUURSTE VORM VAN HULPVAARDIGHEID
Gewoon iemand helpen omdattie dat nodig heeft.
Los van wat voor persoon het is.
Los van de gedachte: “als hij een stukje had omgelopen had hij de trap niet hoeven nemen dus hij moet het eigenlijk zelf maar zien te rooien als hij zo graag hier naar boven wil maar ik zal voor deze keer over mijn hart strijken”.
Los van elk eigenbelang.
Los van etiketteringen en waardeoordelen.
Gewoon omdat de hulp geboden is en de noodzaak gezien wordt zonder dat de hulpvraag zelfs maar gesteld hoeft te worden.
O, als het ooit nog eens zo ver mocht komen dat dit de norm was, ook voor moeilijker gevallen.
Iedereen zou dan gelukkiger zijn. De gever zowel als de ontvanger.
groeten
rené
