DE BRUG VAN SON

Over het Wilhelminakanaal. Ik moest hem vroeger al altijd over als ik naar mijn ouders ging, toen ze nog goed waren en in een wijk van Son woonden. Ook als ik naar ze toe ging op het vorige adres van hun verzorgingshuis, in Breugel, moest ik er overheen als ik niet met de inmiddels van hen overgenomen auto ging. En nu wonen ze bijna aan het kanaal en neem ik de bus op de halte “kanaalbrug”.

Ik was veel te vroeg deze keer, en daarom ben ik maar eens op de brug gaan staan.  En net zoals erg vaak de laatste tijd wordt ik weer met de Tweede Wereldoorlog geconfronteerd. Er was een plaquette naast de brug waarin verteld werd dat de Geallieerden op 17 september ten Noorden van Son landden om naar Eindhoven op te trekken. Toen ze de brug naderden werd hij door de Duitsers opgeblazen, maar ze fixten in no time een noodbrug en stootten door naar Eindhoven. Dat moet in een dagje allemaal zijn beslag hebben gekregen want in Eindhoven is een 18 septemberplein, dat ken ik nog uit mijn jeugd, het plein vernoemd naar de bevrijdingsdag. We hebben het dus over 1944: door de mislukking van Market Garden bij Arnhem was het zuiden al ruim 8 maanden bevrijd voordat het hele land aan de beurt was op 5 mei ’45.

Arnon Grunberg schreef vandaag een voetnoot over Majdanek waar hij momenteel verblijft, althans in Lublin. Als vorige levens bestaan ben ik in een vorig leven daar vergast. Dat weet ik omdat ik op een zondagmorgen opeens rechtop in mijn bed zat met die naam op mijn lippen.

Ja die oorlog. In mijn jeugd was hij verder weg dan nu, je hoorde er vroeger nooit wat over en nu lijkt het of het een verse herinnering is.

Enfin, de mannetjes zitten op de zuid-oever en  het administratiekantoor is ( bijna ?) het laatste huis op de Noord-oever.

Vandaag zijn mijn ouders 63 jaar getrouwd, maar mijn moeder dacht dat ik vandaag jarig was: het is toch 2 februari?? Het wordt steeds erger.

groeten

René