DE BOL

Mooie dingen die ik zie hoef ik nooit te HEBBEN. Ik geniet ervan zoals ze zijn en dan laat ik het weer los. Hooguit maak ik er een foto van om ze nog eens te kunnen bekijken.

Dat laatste was met DE BOL ook het geval: ik had er vorige week zondag op de kunstmarkt op het Spui de hele dag naast gestaan en vond hem prachtig. Zo prachtig dat ik er inderdaad een foto van heb gemaakt. Maar ik begon er ook toen al over te fantaseren hoe hij in mijn huis zou staan.

Een dag later wist ik dat ik hem moest kopen. Iets heel nieuws voor mij. Over een uurtje ga ik hem halen, maar als u dit leest staat hij al in mijn huis (en zit ik op mijn werk). Hij is van Marianne Hartemink, ceramiste en schilderes.

De laatste foto van deze Spuimarkt-reeks is hem. Het eerste werk dat ik op die markt ooit kocht, op mijn laatste markt want ik ben er definitief mee gestopt om er zelf te staan (daar heb ik vorige week al een blog over gemaakt).

groetjes

rené

Deze Italiaanse jongen was de enige die een fotootje kocht, als cadeautje voor zijn broer, een plassenfoto:

mijn rechter-buren: Leo Scheltens en zijn vrouw Dixy:

Mijn overbuurman: Wil Wiegant:

Deze vrouw had in de gaten dat ik een foto van haar nam. Ik legde uit dat ik het zo leuk vond om mensen te fotograferen die niet poseren. Zij vond het erg leuk (had haar e-mail adres natuurlijk moeten vragen om hem op te sturen, dat doe ik meestal (ook naar Wil Wiegant en Leo Scheltens b.v.):

Mijn linker-buurvrouw Marianne Hartemink, de maakster van de bol die je nog net met een randje rechts op de foto ziet:

DE BOL:

En nog ff snel vóór mijn werk: