DE 4 STEPS: TERUGBLIK
foto van Gilbert Dumas
Zo langzamerhand begint muziek toch weer een rolletje te spelen in mijn leven. Sinds een jaar zit ik in een koor en heb zelfs een liedje voor het koor hertaald, al vindt een gedeelte van het koor dat vooralsnog te heftig om te zingen.
In februari ga ik een weekje een vakantie-achtige zangworkshop volgen in Kaap-Verdië. Met dezelfde dame die dat organiseert, Elly Machtel, heb ik al drie keer zo’n week meegemaakt, twee keer in Spanje en een keer in Marokko. Altijd leuk, behalve dat ik in Marokko een pols brak, dat was wat minder. Ik weet nog niet wat ik ga zingen, maar dat is dus ook weer een stimulans om een richting te zoeken.
Maar er komen ook weer allerlei dingen boven die ik vroeger gedaan heb, ben echt aan het terugblikken. Gisterenavond vond ik allerlei live-opnamen van de 4 STEPS, de close-harmonygroep waar ik in zat. En tot mijn stomme verbazing kon ik die hier neer zetten, terwijl de lange optredens grote bestanden zijn.
Eentje was van een optreden in een kapelletje in Parijs. Ik weet DAT we het gedaan hebben, maar heb er geen herinneringen aan. WEL daarentegen van daarna: we zijn toen naar een gay-piano-bar gegaan, le Piano Zinc, en hebben daar gezongen en dat was echt hilarisch. Er was 1 microfoon voor ons vieren, en de eigenaar hield die bij degene waarvan hij dacht dat die een beetje de lead had. Ongelooflijk gelachen.
Het optreden in dat kapelletje staat hieronder en duurt 3 kwartier, dus daarom heb ik er maar een liedje vóór gezet dat maar iets meer dan drie minuten duurt, n.l. van een radio-optreden. Daarvan weet ik niet eens meer dat we dat gedaan hebben, werkelijk geen enkele herinnering aan. En onderaan dit blog staan ook wat liedjes apart, eigenlijk is dat handiger want dat zijn tevens de mooiste liedjes.
Foto 1 is zonder Elliot Rubin, onze pianist en arrangeur die werkelijk briljant was en zonder wie de 4 STEPS niet had bestaan. Ik heb geen goede foto van ons MET hem, dus de derde foto in dit blog is van de tweede samenstelling van de 4 STEPS waar ik wél een goede foto met hem van heb.
groetjes van rené
BABY YOUR MOTHER (3,5 minuut) gezongen in het radio-programma Café op 2. In de eerste samenstelling met Dico):
O ja, de presentatrice had het over ons televisie-debuut: één liedje in de weergave van het AIDS-benefietprogramma in de Beurs van Berlage, zie HIER. Op de CD zijn we niet gekomen vanwege een ruzie tussen onze pianist-arrangeur en de organisator van dat concert.
Dat concert werd trouwens gepresenteerd door Willem Nijholt en die had op het podium een live-telefonisch gesprek met Björn van ABBA. Toen hij het podium af kwam was ik de eerste die hij tegen kwam en daarom blies hij bij mij stoom af:”ik heb helemaal NIKS van die man kunnen verstaan, ik zei maar wat, kon echt geen gesprek voeren” brieste hij. Toen ik hem jaren later een keer in de Damstraat zag lopen op weg naar zijn dokter sprak ik hem aan en vertelde dat verhaal, maar hij kon er zich niks meer van herinneren.
OPTREDEN 4 STEPS (in de eerste samenstelling met Dico) IN EEN KAPEL IN PARIJS (duurt 3 kwartier):
Hier een foto in de tweede samenstelling met Quino in de plaats van Dico, en dus met pianist/arrangeur Elliot Rubin die bijna nergens op foto’s staat wat ik achteraf heel raar vind:
En hier een lange opname van een optreden in Hamburg. Werkelijk hilarisch was een liefdesduet tussen onze bas Steef en onze tenor Gerrit-Jan. De eerste is 2 meter lang en Gerrit-Jan was 1,68 meter:
Omdat we toentertijd nog geen groot repertoire hadden en we toegiften moesten geven hebben we maar liefst VIER nummers herhaald die we al gezongen hadden.
Op het Concours de la Chanson in de Kleine Comedie, gepresenteerd door Hans van Willigenburg, behaalden we de tweede plaats met o.a. het nummer BOUM:
Hier dat nummer Boum:
In de tweede samenstelling met Quino Broer van Dijk:
Idem:
En hier EERDER GEPLAATSTE FILMPJES van liedjes die ook boven audio te horen zijn:
Eine Kleine Frühlingsweise: zie HIER
Ein Freund: zie HIER
Die Liebe ist Schuld daran: zie HIER
In einem kühlen Grunde: zie HIER
Dit is niet echt een filmpje maar een opeenvolging van foto’s. Wat mij betreft is dit ons topnummer. Het werd op de begrafenis van Gerrit-Jan gedraaid en toen kwam er werkelijk een waterval uit mijn ogen, kan het trouwens nog steeds niet horen zonder dat mijn ogen gaan branden. Gerrit-Jan was de eerste dode die ik ooit zag, ik stond werkelijk vastgeplakt aan de muur van angst. Op het AIDS-benefiet in de beurs van Berlage wist hij dat hij AIDS had, maar wij niet want hij heeft het tot het laatst aan toe tegen niemand gezegd; moet erg eenzaam zijn geweest en heftig om daar te zingen.
En AUDIO:
Amsterdam huilt:
Je chante: (het enige liedje waarin ik de lead had)
You’re Nobody’s Sweetheart (met scats van mij en Quino):
Somewhere:
Waar is de zon:
Outfit van WAAR IS DE ZON:
Optreden in de casibo van het Vondelpark:
