dag111 (11 april) Geen Rembrandt

Het lijkt hier wel het Anne Frankhuis: rijen wachtenden om het Rembrandthuis binnen te komen. Nog nooit vertoond. Ik was de unieke rij aan het fotograferen toen zomaar een andere schilder mijn lens inliep: het is de oudere heer, rechtsonder op de foto, die de leuning gebruikt bij het afdalen van de drie treden naar het Waterlooplein.

Hoewel geen Rembrandt heeft hij momenteel ook een tentoonstelling: in het Sarphatihuis hangen zijn laatste doeken, vanaf november vorig jaar gemaakt. Een van de kenmerkende verschillen met Rembrandt, behalve de schildertechniek en de onderwerpen, is dat deze schilder nog leeft: hij is 92 en schildert nog steeds. Ik heb hem in een van mijn blogs geloof ik al eens genoemd. Je kunt zijn schilderijen mooi vinden of niet, hij blijft zich ontwikkelen. Niet zozeer qua techniek, hij ziet steeds slechter en zijn handen doen pijn, maar zijn fantasie en onderwerpkeuze zijn nog steeds verfrissend nieuw. Over elk schilderij vertelde hij een bevlogen verhaal op de opening van zijn tentoonstelling.

Zulke rijen als voor de grootmeester zullen er nooit staan voor deze buurtgenoot, we kunnen niet allemaal genieën zijn nietwaar, maar uniek is hij wel.

Groetjes
viktor