dag 87 (18 maart) Werk

Vroeger waren het scholieren die dit werk deden vóór het naar school gaan. Nu zijn het vooral zwarte Afrikanen die het doen, het levert waarschijnlijk voor de scholieren van tegenwoordig te weinig op om aan hun dure wensen te kunnen voldoen. Deze Afrikanen hoeven geen i-pod, 2800 megahertz voor de nieuwste computerspelletjes, gsms met ingebouwde koffiemachine en internet, merkkleding en luchtjes van Calvin Klein. De luchtjes komen vanzelf wel want ze moeten zich de pleuris werken om hun hoofd boven water te houden.

Zouden ze al gelegaliseerd zijn? Het is te hopen want anders verdienen ze helemáál niks. Gelukkig is alles tegenwoordig zo dichtgetimmerd met regels en controles dat zwart werk bijna niet meer mogelijk is. Of je moet hier heel goed de weg weten, en dan nog. Ik vraag me af of ze tijd hebben gehad Nederlands te leren. De krant die ze rondbrengen zullen ze wel niet kunnen lezen, maar dat is helemaal de trend van tegenwoordig: affiniteit met wat je doet wordt niet meer op prijs gesteld, betrokkenheid bij het werk al helemaal niet, althans niet bij het soort managers dat de laatste paar jaar in Nederland de macht heeft gegrepen o.i.v. de door de regering gestuurde Amerikanisering van de maatschappij. Alles is op bezuiniging en efficiency gericht, geld dus, maar door de verwaarlozing van de mensen die het moeten doen loopt de boel gigantisch in de soep en hebben de bezuinigingen als netto resultaat het omgekeerde. Er zijn een paar factoren eventjes over het hoofd gezien omdat de managers zelf ook geen affiniteit met het echte werk hebben ontwikkeld en daarom maar wat bij elkaar fantaseren.

Ik mag het allemaal van dichtbij, in de gezondheidszorg, meemaken: je weet werkelijk niet wat je onder je ogen ziet gebeuren.

Enfin, volgende week wordt het beter weer.

Groetjes
viktor