dag 80 (11 maart) Bekentenissen van een C-blogger

Bij sommige mensen in bepaalde beroepen denk ik altijd: zouden ze dit uit eigen vrije wil gekozen hebben of zijn ze ertoe gedwongen. Dat denk ik dan vooral vaak in de tram: dan zie je zo’n gestudeerde jongen in het kaartjeshok zitten en dan weet je bijna: die is hierin gezet door de sociale dienst. Niks een leuke baan als archeoloog, die hebben we even niet: op straffe van intrekking van de uitkering kun je kiezen tussen de tram en de stadsreiniging. Ik heb een tijdje geleden de Amsterdamse banenmarkt mee mogen maken en daar werd je, nadat je met een bus uitkeringstrekkers naar een afgelegen loods buiten de stad was gebracht, getracteerd op een filmpje waarin je lekker gemaakt werd met de leuke banen die je kon krijgen: in de tram en de stadsreiniging dus.

Het was een gruwelijke ervaring. Gelukkig deed ik al veel vrijwilligerswerk en uit hoofde daarvan kreeg ik het baantje wat ik nu heb, zonder “bemiddeling”van de sociale dienst.
Maar goed, deze dame werkt in de stadsreiniging en ze heeft er zo te zien niet echt veel zin in. Doordat ze dit werk gedwongen doet? Of omdat het nog eens extra schrijnt omdat het zaterdagochtend vroeg is en steenkoud? Of denkt ze aan heel andere dingen. Vrolijk is ze niet in elk geval. Je ziet trouwens weinig vrouwen in deze branche, wel schoonmaken maar meer interieurs dan de stad.

Naar aanleiding van deze foto had ik een stukje willen schrijven over C-bloggers: die domme idioten die er tevreden mee zijn dat elke dag nog minder dan 200 mensen op hun blogje kijken. En totaal geen ambitie hebben. En af en toe het lef hebben om toch gelukkig te zijn.

Maar ja: dan wordt dit stukje te lang.

Groetjes
viktor