dag 65 (24 feb) Poep

Vanmorgen om 9.30 u. opgestaan want ik had een afspraak om 10.00 u., dus ik denk: royaal op tijd. Het liep toch wat anders. Gewoontegetrouw kijk ik eerst even naar buiten om te zien wat voor weer het is en: eindelijk zon. En prachtige schaduwen. Dat kon ik niet laten lopen natuurlijk: ik heb tot 9.30 u. uit mijn raam zitten fotograferen, en, omdat de zon op mijn raam scheen en het toch al heiig was, moest dat met het raam open. Steenkoud dus zo in mijn korte kamerjas, en ik had vannacht al een uur liggen hoesten. Echt volwassen wordt ik nooit geloof ik.

Enfin, om 9.30 gaan douchen en zonder te eten naar mijn afspraak waar gelukkig lekkere koekjes waren, en koffie natuurlijk. Drie koppen gedronken op de nuchtere maag, zo speedy als een konijn bij volle maan. Toen naar huis om de foto’s te bekijken en een dringend telefoontje te plegen. Maar eerst weer fotograferen want die zon bleef maar schone schaduwen schijnen.

Gelukkig parkeerde er toen een auto dwars door mijn beeld heen, ik wilde nog roepen dat je daar niet mag parkeren maar vond toen dat ik me wel genoeg door die fotografie had mee laten slepen. Ik wordt dus soms nog aardig te pakken genomen, net als je denkt dat je toch wel een stuk evenwichtiger en relativerender bent geworden dan pakweg een decennium geleden. Maar goed, daar leer ik ook weer van, mag ik hopen.

Deze foto is bij lange na niet de mooiste maar wel de grappigste: ik weet niet of het verplicht is in het centrum maar je ziet steeds meer hondenbezitters de troep van hun hond opruimen. Ik trap ook steeds minder inde stront, dus het helpt wel. Het idee om zo’n warme hoop bij elkaar te prakken, brrr. In de verpleging kom je dat ook tegen, dat is een van de redenen dat ik dat beroep al snel van mijn lijstje “wat wil ik later worden als ik groot ben” geschrapt heb.
Ondertussen heb ik tussendoor zitten eten en het is nu 14.30 u., het moet geen dagtaak worden dit blog.

Nu ga ik Jorika bellen

Groetjes
viktor