dag 64 (23 feb) Uiterlijk

Nou meid, zeg niet dat je niet wil opvallen. Ik houd daar wel van, veel kleur, vooral als de zon gaat schijnen. Als je uiterlijke verschijningsvorm een afspiegeling is van je innerlijke staat van zijn zou dit een vrolijk, kleurrijk meisje moeten zijn. Ze houdt wel van dit leven denk ik, maar echt veel vrolijkheid straalt ze ook weer niet uit: ook zij vindt dat het hier af en toe niet zo lekker ruikt. Ze heeft er flink de pas in, dus eigenlijk denk ik dat ze in de tweedehandszaak op het Waterlooplein werkt: animerende bedrijfskleding en op tijd terug. Dat verklaart dan ook waarom ze in de kou toch op een bankje een bammetje heeft weggeslikt en niet binnen is gaan zitten: dat doet ze dan de hele dag al, dus even frisse lucht i.p.v. die muffe kledinggeur. Ze is ook altijd met kleren bezig, dat zie je ook, dit is geen toevallig geslaagde combinatie.

Altijd met de uiterlijke verschijnselen van de dingen bezig zijn, totdat je daar helemaal genoeg van hebt en vastloopt. En dan eens naar binnen gaan kijken. Het een sluit het ander niet uit natuurlijk, je moet jezelf niet verwaarlozen, maar waar ligt de nadruk op. Op de dingen van voorbijgaande aard of op het pogen een glimp van de eeuwigheid op te vangen. Gelukkig zie je dat laatste ook steeds vaker gebeuren. Dat is de positieve kant van deze overgangstijd, een toename van bewustzijn van “het hogere”.

Een licht hart toegewenst.

Viktor

Trouwens: zelfs van de fietsborden worden de zadels gejat.