Foto elke dag UMR 57: kader

Dit vind ik ook weer een van de betere uit de collectie. Ik heb hem ”de kaartlezende man “ genoemd, origineel hè? Ik kan wel een weblog van een jaar maken met elke dag een kaartlezende man of vrouw, of een combi daarvan, maar deze is met voorsprong de beste.
Dit is er trouwens ook een uit de serie van vijf die ik op 70 x 100 cm heb laten uitvergroten (zoals ook die van blog 50).

Eigenlijk vind ik hem op de computer mooier dan in het echt. Ik vind het sowieso vreemd om te ontdekken dat elke foto het best op één formaat uit de verf komt. Ik bedoel dat er voor elke foto maar één formaat is waarbij hij op zijn best is. En dat zie je dus helaas pas achteraf.

Dat deze foto zo goed gelukt is is natuurlijk niet helemaal toevallig: ik zie dat de zon een interessante schaduw werpt en ik stel mijn camera in op het mooiste plekje, het kader ongeveer zó groot dat er een mens inpast. En dan is er altijd wel iemand zo vriendelijk om daar in te gaan staan. Het maakt eigenlijk weinig uit wat voor iemand, want de foto was al goed, hij moest alleen nog even ingevuld worden. Zelfs totaal grijze, niets zeggende figuren (met die kwalificatie moet je trouwens oppassen zoals ik in blog 45 al eens heb laten zien, maar u begrijpt wat ik bedoel) worden erdoor “opgetild”.

Fotograferen is eigenlijk alleen maar schijn. Maar dat is ook niet zo erg want het hele leven is alleen maar schijn. Niets is eeuwig waar, althans hiero op deze aardkloot. Misschien is dat wel de reden dat ik fotografeer, om dat te ontdekken.

Groeten
viktor