dag 46 (5 feb) Cees

Een tijd geleden stond er een bank op straat. Het was in de zomer en dan zijn de mensen sowieso wat uitbundiger dan in de winter. Ik heb mijn camera op die bank ingesteld en ik hoefde alleen maar om de vijf minuten een aantal keren te knippen: de ene reactie was nog leuker dan de andere, tientallen komische foto’s heeft dat opgeleverd. Hij werd als trampoline gebruikt, stelletjes gingen er op zitten zoenen, groepsportretten werden er gemaakt, er werd in geprikt met een paraplu (?) en ga zo maar door.
Een andere keer lagen er twee slippers, daar heb ik ook een hele reportage van: er werd omgekeken, ze werden gefotografeerd en tenslotte weggeschopt; een selectie van vier foto’s heb ik nog in mijn slaapkamer hangen.
Dus nu hier een kastje op de stoep staat (vergeten bij de verhuizing van gisteren van een overbuurman) dacht ik: bingo. Nou niet dus, niemand reageert. Alleen een paar honden en een kat. Een man heeft hem uitgebreid bekeken en die heb ik ook gefotografeerd maar die foto is een beetje erg vaag: ik was n.l. met een vriendin aan het bellen en dan gaat het fotograferen toch soms minder goed ( hoewel ik me herinner dat ik ook een prachtfoto tijdens het bellen heb gemaakt, dus het kán wel).
Enfin, toen kwam Cees dus langs op weg naar zijn werk. Ik riep dat ik dat kastje er speciaal voor hem had neergezet:”wat moet ik dáár nou mee.”Meteen toestemming gevraagd om hem op dit blog te zetten en: voilá (ik kan het accent grave niet vinden vandaar de aigu). Hij is ook vaag maar: soit (Franse dag vandaag).
Au revoir

viktoir