Foto elke dag UMR 34: Kiezen

Keuzes maken is het moeilijkste wat er is, althans voor mij. Voor alles is wat te zeggen, als je voor het een kiest sluit je het andere uit, en dat andere was toch echt ook waardevol. Dat geldt voor meningen over politiek, vakantiebestemmingen, opvattingen over hoe het leven in elkaar steekt en in dit geval voor foto’s: welke foto kies ik uit voor mijn blog. Kinderen die keurig op een rijtje op de stoep duiven voeren die zich op het rijwielpad bevinden, of een stadiumpje of drie verder: die duiven aan het opjagen zijn? Of b.v. mevrouw R, zwaar Parkinson patiënte, die door haar aangenomen zoon met de rolstoel voortgeduwd wordt?
Tot voor kort zou ik altijd voor “de beste” foto kiezen, in de zin van: fotografisch de beste wat betreft vlakverdeling, scherpte etc. Met dit blog ben ik andere dingen aan het ontdekken. Vandaag heb ik een paar fotografisch uitstekende foto’s gemaakt die ik toch niet ga plaatsen: ik kies bij dit blog toch meer voor wat de foto mij zegt dan hoe goed hij is, en dat is nieuw voor mij.

De foto die ik nu uitgekozen heb is fotografisch niet zo sterk maar ik koos hem toch vanwege de figuren die er op staan. Twee engelachtige, priesterlijke types. Misschien uit de gothic hoek, dus voor een deel louter uiterlijk, maar die stijl wordt niet voor niets gekozen. Op de een of andere manier moet ik aan Atlantis denken. In de rolstoel een gevallen engel. De vrouw hoort niet bij de twee jongens, is heel anders maar ook heel bizonder; heeft zich opgemaakt a la jaren dertig. De overeenkomst tussen de drie: ze hunkeren naar iets wat ze hier in deze tijd niet vinden en vertalen dat op hun eigen manier.
Hunker ze.

viktor