dag 32 (22 jan) zondagochtendgevoel

Perfect weer voor het zondagochtendgevoel. Doordat het grijs en koud is zijn er nog minder mensen op straat dan gewoonlijk. En minder auto’s, het lijkt wel een autoloze zondag. Die ene auto die ik hoorde leek de stilte te accentueren. Als je dan over straat loopt (wat ik maar even niet doe: véél te koud) loop je in een maagdelijke, serene, stille wereld: je weet het is nep, althans zeer eindig, maar je kan er intens van genieten. Je weet opeens wat je altijd mist. Niets is nog open, als je geluk hebt vind je ergens een vroege tent voor koffie. Als je in je eigen stad bent weet je waar je daarvoor de meeste kans maakt, maar zeker weet je het niet want je bent zelden zo vroeg. Het is natuurlijk tegenwoordig altijd koopzondag maar gelukkig gaan de winkels wel later open. Als je iemand anders tegenkomt is het iemand die doorgezakt is: dat zie je onmiddellijk. Je hebt wat gemeenschappelijks want voor het zondagochtendgevoel maakt het niks uit of je zo de kroeg uitgerold bent of je bed, of iemand anders’ bed. Dat geldt wel voor het maandagochtend gevoel helaas. Dat weet ik nog van de tijd dat ik dronk. Het meest intens ervaar je trouwens de zondagochtenden in een andere stad, dat heerlijke gevoel van verlorenheid is dan nog sterker. De jongen op de foto maakt dat mee: hij woont hier niet. Hij liep een paar keer verschillende kanten op totdat hij het stadsplan van Amsterdam zag hangen. Het is een beetje een vage foto maar die geeft precies dat zweverige gevoel weer. Bovendien accentueert het fietsbord dat hij op een leeg fietspad loopt en ook nog in de verkeerde richting. Zondagochtend in een vreemde stad, doelloos en alleen. Waar is die tijd gebleven.
Prettige zondag
viktor