dag 21 wo.

Nou de pinguïn-film was fantastisch, kan ik iedereen aanbevelen. Ik hoop alleen dat ik in een volgend leven niet als Pinguïn terug kom, wat een ongelooflijk hard bestaan: een van de hardvochtigste scenes was die waarin een pinguïnvrouw treurt om haar in een sneeuwstorm doodgevroren kindje; en vervolgens het babytje van haar buurvrouw probeert te stelen.
Foto: deze man is op weg naar zijn werk. Op zich wel een originele manier van vervoer. Ook goed voor de onthaasting, zijn bakmobiel gaat niet harder dan zo’n 3 kilometer p.u. Ik benijd hem trouwens niet want zo te zien ligt zijn werkterrein buiten, koud en nat dus vandaag. Ik ben een natuurmens maar de zon moet wel schijnen en het moet boven de 14 graden zijn anders vind ik er niks aan. Die actievoerders tegen de bomenkap in Limburg bewonder ik bovenmate, alleen al dat ze zo’n actie bij deze weersomstandigheden voeren. Geen salon-demonstranten. Het is natuurlijk ook van de gekke, zoveel duizenden bomen die er jaren over gedaan hebben om zo groot te worden, levende wezens, te rooien om een beetje meer zicht te krijgen op een vliegveld. Wel tekenend waar we als mensheid mee bezig zijn. We leren het nooit en daarom zullen de rampen alleen maar in frequentie en kracht toenemen. Ik kreeg echt een warm gevoel van die bewuste mensen, weer een extra stimulans om met de juiste dingen bezig te blijven.
prettige dag
viktor