dag 107 (7 april) Waterlooplein

Al jaren staan ze op de markt, zeker al zolang ik er kom en dat is wel twintig jaar. En elke keer met de bakfiets volgeladen vanuit de Nieuwmarkt naar het Waterlooplein. De straat loopt tot iets voorbij mijn deur een beetje omhoog en dat is met een zware bakfiets geen sinecure: ze moeten echt met inspanning van al hun krachten dat gevaarte de heuvel op zien te krijgen. Bijna op de top is er als klap op de vuurpijl ook nog een verkeersdrempel. Iets voorbij mijn raam gaat het weer naar beneden en gaat manlief weer op het zadel zitten en freewheelt hij naar het plein.

Zij loopt dan rustig uithijgend ook die kant op.

Ze staan met voor mij ondefinieerbare dingen: prenten , oude affiches, speldje, plakplaatjes, dat soort dingen. Zij valt ontzettend op op het plein: ze heeft n.l. een zeer krachtige, duidelijke stem, maar dat is er niet eens het meest opvallend aan : ze praat ontzettend bekakt, echt niet een klein beetje. Zoals Marjan Luif die Beatrix nadoet. En dat op een Amsterdamse markt, heel bizonder.

Op de foto zie je ze nog voor de top, zwoegend en kijkend hoe lang nog. Het is op de foto 8.45 u en nu ik dit blogje plaats 9.15 u. Zo hoort het, niet te lang.
En nu ga ik voor de derde keer deze week een poging wagen het water op mijn volkstuinencomplex aan te sluiten. De vorige keren was mijn afspraak er niet, nu heb ik maar gebeld en zit hij klaar.

Prettige dag
viktor