dag 106 (6 april) Droomdag

Het transparante ochtendgevoel wordt door deze foto mooi weergegeven. Een buurtgenote, altijd in deze lichte, bijna transparante, pastelkleurige outfit, gaat boodschappen doen. In alle vroegte. De kleren die ze draagt geven aan dat ze met haar leeftijd is meegegroeid, van al haar ervaringen geleerd heeft en die goed verwerkt, niet verbitterd is geworden maar juist de rust en stilte in zichzelf heeft gevonden.

Het past ook mooi bij het weerbeeld vandaag: een omfloerst zonnetje, geen scherpe schaduwen, geen harde randen aan de dag. Droomdag.
Zo’n dag dat je af en toe een kort verhaaltje leest uit de “Taal van de stilte”, verhalen en parabels uit Oost en West, opgetekend door Erich Kaniok. Daar is altijd tijd voor want ze zijn maar kort. En ze toveren glimlachjes.

Mooie dromen vandaag toegewenst.

Viktor

P.S. Ik hoef weinig te werken deze week vandaar nog zin en een kleine foto-anekdote: ik heb gisteren een zwarte vrouw gefotografeerd uit mijn raam die me opviel omdat ze naar een dure auto liep waarbij de chauffeur voor haar de rechterachterdeur open deed. Dat moest dus een bekende persoonlijkhied zijn, maar ik had geen idee. Ze leek een beetje op Oprah Winfrey, maar was het niet. Zit ik vandaag de Volkskrant te lezen, staat er een heel stuk over haar in het kunstkatern: het blijkt Candi Staton te zijn, de zangeres van de wereldhit uit 1976: Young hearts run free. Ze treedt morgen op in Paradiso.

Ik ben dol op raadsels die opgelost worden, vandaar. De foto is niet mooi: ik nam hem tijdens een telefoongesprek door mijn vuile ruiten heen.