dag 101 (1 april) Onder weg

Deze foto heb ik vanmorgen gemaakt om een uur of acht. Hierna moest ik weg en ben ik de hele dag niet thuis geweest, vandaar dat ik hem nu pas plaats.
Wat vervoert deze goed tegen de regen ingepakte vrouw? Wie het weet mag het zeggen.
Ik dus. Haar tassen zitten vol met kinderspeelgoed. En waar gaat zij naartoe? Ook daarvoor hoef ik niet naar beneden te rennen om het haar te vragen: zij is onderweg naar de Noordermarkt. Daar heeft zij een kraampje.

En hoe ik dat allemaal weet?
Och , een combinatie van gezond verstand, natte vingerwerk, yinyang, win win.
Nee hoor, het ligt iets anders, en geen interpretatie dit keer. Zoals je ziet kijkt ze naar boven en dat is een verschijnsel dat, afgezien van de paar keer dat dat door mij werd uitgelokt , zelden te zien is op mijn blog. Het valt n.l. over het algemeen niet op dat ik zit te fotograferen, vooral niet als ik het raam dicht laat. Ze kijkt dan ook niet naar boven omdat ze mij bezig ziet, ze kijkt naar boven om naar haar oude woning te kijken, het is n.l. mijn ex-benedenbuurvrouw.

Met haar had ik iets wat ik zelden met mensen meemaak: na ongeveer honderd keer hardnekkig goeiedag tegen haar gezegd te hebben gaf ik het groeten op: ze keurde me al die honderd keer geen blik waardig, laat staan dat ze iets terug zei. Werkelijk geen idee waarom. Het was van een afstandje bezien wel een gesloten type. Ik weet nog dat ik verbaasd was dat ik haar een keer normaal met iemand hoorde praten. Toch had ik wel enige affiniteit met haar: een keer of tien per jaar sta ik ook met spullen, mijn foto’s dus, op de markt; weliswaar een kunstmarkt, maar toch. Daar moest ik ook elke keer aan denken als ik weer over haar spullen heen moest stappen in het halletje onderaan het trappenhuis.

Dat brengt me op de fototentoonstelling van mijn alter ego: “Metro, Mannen en Machines”, over de aanleg van de Noord-Zuidlijn, de hele maand april in boekhandel Scheltema op het Koningsplein.

En nu stort ik in.

viktor