CLOCHARD
Clochard, het is zo’n mooi romantisch Frans woord.
Les clochards de Paris, onder een brug slapen, Franse literatuur lezen en altijd een fles Franse wijn bij de hand. Geen huur, altijd vakantie, de ultieme vrijheid.
Maar ja, echt prettig lijkt het me niet, desalniettemin. Al kies je in mijn optiek gedeeltelijk zelf het leven dat je grosso modo wil leiden.
Maar net als andere ellende die ik soms tegen kom: ik hou er niet zo van om het te fotograferen.
Maar deze clochard kwam zo opdringerig dichtbij met zijn dronken wezenloze kop dat ik dacht dat ik die inbreuk wel mocht pareren met een foto.
Onderbelicht trouwens, vandaar dat ik hem wat moest opkrikken wat je wel kunt zien. Op de achtergrond de Notre Dame.
Ik heb hem wel wat gegeven, maar meer om er van af te zijn.
Echt medelijden had ik niet, meer afschuw. En daar schrik ik dan weer van. Als ik er langer bij stilsta onstaat er wel een soort compassie: hoe vreselijk is het dat iemand zo ver kan afdwalen. Maar die gedachte, dat gevoel kwam dus pas veel later.
En nog later: zijn we niet allemaal vreselijk afgedwaald, is dit alleen maar gewoon wat duidelijker….
groetjes
rené