CITY LIFE AMSTERDAM: NIGHT
Ze kennen elkaar, dat is onvermijdelijk natuurlijk. Nee, ze hoefde vanavond niet te scoren, zei ze met haar harde dronken stem. De fok-joes doorkliefden ook nadat hij doorgereden was, de nachtelijke stilte van de smalle straat en ketsten tegen de gevels omhoog.
“als je me met één vinger aanraakt….” De zin werd niet afgemaakt door de dame op foto 2, om het vervolgens op een lopen te zetten.
Scootertjes, makkelijk om de hele stad mee te bestrijken, foto 3.
Maar gek genoeg sliep ik in het doodstille hotel in Son niet beter dan in mijn eigen night-life Amsterdam straat.
Groeten
rené
een hele zorg die ouders
en grappig, het gaat hier op jouw blog van hot naar her door de tijd
ik reageerde net op 6 november 2009
ja hoe kwam dat eigenlijk, ik heb het beantwoord maar snap niet hoe je daar op komt.
Ik verbaas me erover dat Son een hotel heeft!
oja, de Sonnerie natuurlijk
Klopt Hanneke, daar was het. Ik verbaasde me erover dat er toch nog een aantal gasten was, een stuk of 8 telde ik er om 7.00 u. Ik hoorde dat er een mevrouw bij was in dezelfde omstandigheden als ik: een ouder die verhuisd moest worden. Mijn ouders hebben in de refter, het was een klooster vroeger, hun 50 jarig huwelijk gevierd. Toen had ik niet kunnen denken dat ze hun 60ste zouden halen en dat ik daar zou overnachten om hun tweede verhuizing tijdens hun verblijf in een verzorgingshuis mede vorm te geven ( kan niet op een goed woord komen, te moe)
ha rene, prachtige foto’s maak je nog steeds
een vriendin van mij heeft werk van jou gekocht, en ik zou ook graag iets van je werk willen kopen. een afdruk van het spiegelbeeld van de nieuwe kerk in amsterdam in een regenplas, is dat misschien mogelijk? ik heb daar 10 jaar gewerkt. hoor het graag van je, heel benieuwd! groeten noepy (noepy.testa@gmail.com)
Ik heb al jaren geen foto meer verkocht, heb nog steeds een opdracht staan van twee jaar geleden (van voormalig vk blogster Doortje, hoef hem alleen maar af te laten drukken, komt er niet van) Maak ook bijna geen plassenfoto’s meer, maar ik zal er een beeetje alert op zijn, als het goed plassenweer is en ik denk er aan zal ik proberen een mooie te maken. Maar bereid je voor op een lang wachttijd. Verschrikkelijk eigenlijk, maar ik ben totaal a-commerciëel, bij het absurde af.
Wat van die geluiden, als je er veilig boven zit, zijn niet zo erg. Liever nog de zee. Lekker raam open.
Het vergiftigt de atmosfeer vind ik . Ik hou niet van geschreeuw, vooral niet als het zo grofgebekt van aard is. Maar er zijn ergere dingen.
Ja dat is city life vandaag de dag in Amsterdam. Een foto van city life Son zou er minder avontuurlijk uitzien. Zeker in de nacht.
Nu ben ik even in de war; ze hadden toch juist een nieuw appartement, een paar maanden geleden?
Als je geen stilte gewend bent kun je ook niet zo goed op zo’n plek slapen 😉
Het was meer de hectiek van de verhuizing denk ik.
Mo: twee jaar geleden zijn ze naar een soort noodbehuizing gegaan, 60 vierkante meter, aardig maar systeembouw. Nu zijn ze naar het definitieve gebouw van dezelfde zorginstelling gegaan: een prachtig stenen gebouw, appartement bgg van 128 vierkante meter!! Ze huren dat “zelfstandig” dwz wij, de kinderen, moeten alles zelf regelen, t/m water en electra, kabel TV etc. Ze huren bij een woningbouwvereniging. De zorginstelling doet de zorg, die je dus ook apart via het CAK moet betalen. Ik snap er weinig van, mijn zus regelt alles.
ja, nou weet ik het weer, ik heb het even opgezocht. blog van eind augustus, toen was het nog in aanbouw. is die bouwput voor de deur nu ook weg?
Het is helemaal klaar, iedereen zit er en iedereen is van slag. Ik vrees dat mijn ouders het samen niet gaan redden daar. Ik was er vandaag weer, en het blijkt dat als ze alleen met zijn tweeën zijn het een drama is: mijn vader huilt dan de halve dag en mijn moeder is totaal in verwarring, dus de pg-afdeling lonkt, en dat zou toch eveneens een ramp zijn. Als er iemand op bezoek is dan monteren ze weer helemaal op, maar het is wel echt hard werken geblazen voordat het dan zover is. Ik denk dat we er elke dag zouden moeten zijn, en dat is vrijwel onmogelijk. Ik zou in de week dat ik werk er een keer, en de week dat ik niet werk twee keer kunnen komen. Mijn zus komt twee of drie keer, dan komen we een heel eind, maar of ik dat volhou, meer dan een keer per week, ik durf het te betwijfelen. Ik ben nu echt aan het eind van mijn latijn, maar dit was dan ook de vierde keer in een week tijd, vanwege de verhuizing.
En het is ook hartstikke ver. Wat een belasting! Doe voorzichtig met jezelf!
WimKalb: er is geen city life in Son, voor zover ik kon nagaan.
Blew: ja ik ben de hele dag ermee bezig als ik ga. Trouwens ook als ik niet ga. Soms is het bijna boven mijn macht, dat gevoel althans.
och wat triest. maar wel enigszins begrijpelijk, ze zijn toch voor de tweede keer in een relatief korte tijd verhuisd en het kost (hopelijk alleen maar) tijd om daar aan te wennen. en voor jullie is het niet op te brengen om een langere periode zo vaak daar naartoe te gaan, dat zal iedereen begrijpen. sterkte!