CENTRE POMPIDOU
Het was niet alleen heel interessant wat het Centre Pompidou te bieden had aan kunst:
DREAMLANDS, een kaleidoscopische uitstalling van wat mensen aan artificiële omgevingen uitdenken, van Dubai tot Walt Disney, fascinerend maar vaak angstwekkend. Dat laatste effect had vooral het promotiefilmpje van Dubai op mij, griezelig wat een nep.
LUCIAN FREUD: fascinerende naakten en zelfportretten, maar vooral het filmpje over en met hem was indrukwekkend.
LES PROMESSES DU PASSÉ: het interessantst vond ik deze tentoonstelling over oost-europese kunst van voor en na de communistische ineenstorting.
Maar even leuk vond ik de gelegenheid die het museum bood om zelf “kunst” te maken, je mocht overal fotograferen behalve bij Dreamlands.
De foto hierboven en de tweede vond ik het leukst: op de smetteloze vloer lag de verpakking van tien zakdoekjes. Het licht was veelkleurig, ik ben vergeten te kijken waarvoor het diende, zó in beslag genomen door dat stukje plastic dat daar niet hoorde te liggen. Toen ik al weer iets er vandaan was en omkeek zag ik dat een meisje het aan de kant schopte.
De foto’s erna zijn vanuit het gebouw genomen.
groetjes
rené
Door de zonwering heen.
Ook door de zonwering heen:
Alleen bij de handgreep naar het balkon zat geen zonwerend glas:
In het gebouw ernaast is hier het Centre Pompidou weerspiegeld. Er zijn houten hokken tegen het Centre gemaakt, bij wijze van kunstuiting. De foto was geheel blauw door het zonwerende glas, maar met één druk op de knop ( levels) had ik weer de normale kleuren, die ik dus zelf niet gezien heb (alleen van de buitenkant):
