BUNGY VERLANGEN

Foto René Louman

Dit is waar ik op het moment zo ontzettend naar verlang. Nee, niet naar bungy jumpen, want dat zal ik never nooit doen. Ik heb daar de rug niet voor, maar misschien ook niet de guts. Hoewel……. een paar jaar terug ben ik in Bulgarije van een pier van minstens tien meter hoog gesprongen in de Zwarte Zee. Dat vond ik toen een enorme overwinning. Maar achteraf gezien ook ontzettend dom. Het gevolg van die sprong was n.l. dat degene met wie ik daar was de rest van de vakantie mijn bagage kon dragen. En dat vond ik toch niet echt leuk.

Nee, waarom ik naar het gevoel dat door deze foto wordt uitgedrukt verlang is de rust na de turbulentie. De man hangt na zijn heftige geslinger aan het elastiek weer in volmaakt evenwicht en wordt door warme handen opgevangen. Het is een metafoor voor het leven.

Helaas ben ik in het leven momenteel aan het bungy jumpen. Maar ik weet dat het elastiek uiteindelijk een rustige navelstreng wordt. En nadat die is doorgeknipt kan ik volmaakt mezelf zijn. En wordt ik misschien gestreeld door warme, troostende, helende handen. En daar verlang ik naar, daar verlang ik hartstochtelijk naar.

rené

PS de foto heb ik vorig jaar gemaakt op de pier van Scheveningen.