BLAFCURSUS

Mag ik u voorstellen: dit is Peggy. Het is een schat van een meid, en nog mooi ook. Haar vader is een gladde teckel, en haar moeder was eenbol-ogig, iets harigerhondje van een onbestemd ras. De kruising mag er wezen.

Peggy is de nieuwe aanwinst van de buren. Helemaal exact is dat niet, ze is eigenlijk van het vriendinnetje van de buurjongen. Dat vriendinnetje woont elders, maar het hondje woont nu hier. Dat komt omdat de buren niet meer tegen het geblaf konden. De burenvan het vriendinnetje dus.

Vriendinnetje werkt n.l. de hele dag, en Peggy houdt niet van alleen zijn, geef haar eens ongelijk. En van eenzaamheid ga je blaffen.En van veel eenzaamheidga je veel blaffen. Omdat de vriend van de moeder van de buurjongen tussen de middag Peggy kan uitlaten, is Peggy minder eenzaam en blaft dus iets minder.
Maar voor mijn gevoel nog genoeg.
Gelukkig is ook haar gastgezin daarvan overtuigd, en daarom is Peggy op blafcursus. Of beter gezegd: anti-blafcursus.

Ik wist werkelijk niet wat ik hoorde. Dat het bestaat! Ik heb met ze gesproken en de hoop uitgesproken dat Peggy van veel doorzettingsvermogen blijk zal geven en haar diploma zal behalen.En liefst cum laude. Dat heb ik er niet bijgezegd maar dat bedenk ik nu.

Al met al is Peggy toch een vooruitgang: de vorige vriend van de buurvrouw had een Pittbull-achtig beest. Die blafte weliswaar niet, maar daar was ik bang van, en van Peggy niet. Die is overleden gelukkig. Die Pittbull, niet die vriend. Toen het uit ging liet hij de hond bij haar achter, want ze houdt van honden, dus Peggy zal ook wel tot aan het einde van haar dagen bij haar blijven.

Tenzij ze haar diploma niet haalt, zo heb ik begrepen.

Groetjes
rené

PS: foto van zondagmiddag.