BELGISCHE HARTSTOCHT VAN BINNENUIT

Op 18 september heb ik foto’s geplaatst van een toen mij onbekend Belgisch busje dat door mijn straat reed en waarin twee dames zaten met koptelefoons op en spiegels vóór zich zodat ze mij door het open dak recht in de lens keken. Want ik had ze aan zien komen en had snel mijn camera gepakt.

Zie hier : http://www.volkskrantblog.nl/bericht/221330
(het lukt me niet om de URL achter het woord “hier” te krijgen).

Blogster Maria-Dolores meldde vanuit Italië, na even gegoocheld te hebben, dat het een voorstelling was die 5 keer per dag langs mijn raam reed. Ik heb meteen tickets gekocht, want dat wilde ik dan toch ook van de andere kant zien, en vooral: fotograferen.

Samen met een vriend kon ik dinsdag mee. We kregen een koptelefoon op met prachtige, new age-achtige muziek en werden met nog 3 andere passagiers door de stad gereden, waarbij je dus in de spiegels die voor je geplaatst waren de gevels van de stad voorbij zag flitsen. Het deed me een beetje denken aan Koyaani Squatsi.

Soms was het even heel spectaculair, met name als je door tunnels reed, en vooral als je er uit kwam. Dan leek het of je in de afgrond van de lucht viel want je had het plafond van de tunnel als grondoppervlak ervaren.

Maar even zo vaak zat je tegen een grijze lucht aan te kijken en was er weinig te beleven. Ik had het gevoel dat er meer in gezeten had, met name als ze meer spiegels hadden gebruikt en die onder andere hoeken hadden gemonteerd.

Enfin, toch een leuke ervaring.

groetjes
rené