ANNUS HORRIBILIS, ARS NATURALIS

Mijn moeder van 82 heeft haar tweede epileptische aanval gehad en is maandag in het ziekenhuis opgenomen. Ondertussen is ze weer thuis en ben ik weer terug in Amsterdam. Ik ben onwaarschijnlijk heftig door mijn rug gegaan en kan al een dag of 14 niet normaal lopen. De oorzaak is dat ik door de 5-daagse Pieterpad-tocht die ik onlangs maakte een tendinitis had gekregen waardoor ik verkeerd ben gaan lopen. En wat ook zo raar is: terwijl de zon amper geschenen heeft heb ik wel een koortslip. Dat heeft niks te maken met het feit dat er een kroon afgebroken is, dat is n.l. niet weergevoelig. De hoofdpijnen van de laatste tijd zijn aanzienlijk verminderd nu de dect-telefoons op mijn werk achter een geïsoleerde klep zijn geplaatst, maar in mijn huis kan ik nog nauwelijks op mijn fotografeerplek zitten want het loeit daar van de straling.

En dat alles had als voordeel dat ik bij mijn ouders niet in de tuin kon werken en daardoor extra goed kon kijken: in de rododendron zaten speelgoedbeestjes, maar dan echt. Heel erg klein, nog geen centimeter groot, maar prachtig ontworpen. Als ze op een springachtige manier opvlogen zag je een rode flits die veroorzaakt werd door de onderkant van hun vleugeltjes. Momenteel is er een tentoonstelling bij de Westertoren van prachtig gefotografeerde dieren in Afrika, Antartica, Japan en noem maar op. Maar in eigen land, in je eigen tuin of die van je ouders, kan je dus ook heel wat interessants voor de lens krijgen. Dat voedt de overtuiging dat de natuur overal de moeite waard is, zelfs in je eigen achtertuintje. En dat het besef van het “objectieve” van de natuur een balsem is voor je ziel. Misschien wel omdat je er de eeuwigheid achter vermoedt.

groeten
rené