AMSTERDAM VANAF DE ACHTSTE VERDIEPING

Ik stond gisteren een beetje doelloos te kijken hier beneden op straat, was benieuwd waar ik heen zou gaan. Opeens zag ik de aankondiging van de open dag in de theaterschool, 26 januari. Het was er beredruk, dus ik dacht: vandaag zal het wel 26 januari zijn. Als pensionado weet je dat soort dingen doorgaans niet.

Mijn camera had ik natuurlijk bij me en ik dacht, ach, waarom niet. Niet dat ik geïnteresseerd was in welke spannende opleiding dan ook die ze daar te bieden hadden of wilde ik iets zien van waar ze mee bezig waren. Nee, ik wilde alleen het dak op.

Dat had ik al eens gedaan, maar de herinnering daaraan was verdwenen, ik wist alleen DAT ik ooit op de achtste verdieping had gestaan. Dus ik onderging het als een nieuwe ervaring: mijn mond viel open van verbazing om het panorama over de stad. Ik vind het uitzicht veel mooier dan vanaf de ADAM-toren, je zit er dichter op.

Ik sprak een meisje dat zich op ging geven voor de regie-opleiding en zichzelf weinig kans toedichtte: er worden maar 5 nieuwe leerlingen op die afdeling aangenomen per jaar. Er is meer behoefte aan IT-ers geloof ik. En ik zei tegen een jongetje dat je alleen al voor het uitzicht moest proberen op die school te komen, maar hij begreep me niet. Omdat hij Fins was, en toen ik dat in het Engels had herhaald reageerde hij dusdanig dat ik dacht: hij is ook het Engels niet machtig.

Enfin, kraaiend van genoegen heb ik wel 100 foto’s gemaakt.

groetjes

rené