AMSTERDAM TIJDENS SNEEUWBUI: EEN THERA-PIE
Ik ben het ook zat. En dan te bedenken dat we het meeste nog moeten krijgen, dat vervult me met een groten afschuw.
Maar de ervaring heeft geleerd dat in zulke gevallen de beste therapie die je kan volgen is om je volledig in de verschrikking te begeven, zonder er weerstand aan te bieden, mee bewegen in de stroom in plaats van vruchteloos tegen de kille stroom op te zwemmen. Bovendien val je dan ook minder op, dus je wordt sowieso minder belaagd.
Kortom: ik ben gewoon na mijn werk buiten gaan lopen, zelfs nog even een paraplu gehaald, en zeker drie kwartier in de ijzige kou de sneeuw in Amsterdam gefotografeerd om er een blog van te maken. Alsof een bepoederd Amsterdam al niet genoeg gefotografeerd is trouwens.
Het voelt als een bevrijding. Al kon ik na drie kwartier het knopje van van mijn camera bijna niet meer indrukken van de kou.
Dus THERA, als je ondanks je principiële bezwaren toch dit blog over een besneeuwd wordend Amsterdam komt bezoeken kan ik je maar één ding aanraden: PIE.
groetjes
rené
PS: De route was van mijn werk op de Nieuwmarkt (foto van de Waag heb ik weggehaald, dat kennen we nu echt wel), langs de Kloveniersburgwal ( foto 1 Compagnie-theater) via de Onkelboerensteeg (foto ook weggehaald) naar het Zuiderkerksplein (foto 2), dan naar het Waterlooplein (de rest, en de beste), naar huis voor de plu en weer naar het WP en terug naar huis.
Dat weghalen van foto’s heb ik op de workshop geleerd. Het heet: “kill your darlings”. dat moet je dus leren. Ik ben daar absoluut niet goed in, maar het resultaat na die moordpartij is toch veel beter, moet ik mezelf erkennen.
