ACHTER DE GERANIUMS

Zo voelt het momenteel, als een voorproefje voor als je niks meer kan en gedwongen thuis zit. Ik roep altijd dat ik dat helemaal niet erg zou vinden, want ik heb een leuk uitzicht en verveel me nooit, o.a. daardoor. Foto’s maken kan ik ook nog eens blijven doen, dus wat zou ik dan klagen?

Maar het valt toch een beetje tegen. Heb eigenlijk nergens zin in en ben lichtelijk teleurgesteld dat ik na vier dagen anti-biotica en ondanks de codeïne en een dag waarop het beter ging nu weer ontzettend moet hoesten. Ik verbaas me er over waar al dat slijm toch vandaan komt.

Voor zover het me lukt laat ik het maar over me heen komen, daarbij het hele plaatje niet uit het oog verliezend. Ziek wordt je niet voor niets, denk ik altijd, je moet er in elk geval het beste van maken. In die zin doe ik dat ook doordat ik de gedwongen rust ook probeer te gebruiken om naar mijn diepere stilte te geraken.

groet

rené